و اگر احسان تو به من، و فراوانى نعمتهايت بر من نبود هرگز بهرهام به دست نمىآوردم، و خويش را اصلاح نمىكردم، وليكن تو به احسانم ابتداء كردى، و كفايت در كارهايم روزى من فرمودى، و زحمت بلاء از من گرداندى، و قضا و قدر ترس آور را از من بازداشتى.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.