خدايا من هرگز تو را به هنگام مسئلت، بخيل نمىبينم و آن هنگام كه به تو رو مىكنم، گرفته و ممسك نمىيابم، بلكه احساس مىكنم كه تو دعايم مىشنوى و خواستهام عطا مىكنى و مىيابم كه نعمتهاى تو در هر شانى از شئون و در هر زمانى از زمانها بر من فرو مىريزد. پس تنها تو مورد ستايش منى و اين رفتار توست كه نزد من نيكوست.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.