فراز 6 از دعای 51 ( ستایش خدواند با جان و زبان و عقل )

خدايا تو را به زبان و دل و اعضاء و عقل و عمل حمد مى‌كنم حق حمدى كه در خور شكر نعمت تو باشد اما هرگز به آن اندازه نمى‌توان شكر تو به جاى آورد حمدى كه به قدر رضاى تو از من باشد آن قدر حمد مى‌كنم كه تو از من راضى شوى خدايا حال حمد مرا از خشم نجات بخش‌

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.