فراز 6 از دعای 51 ( ستایش خدواند با جان و زبان و عقل )

(خداى من!) خرد و زبان و (تمامى) وجود من تو را مى‌ستايند، ستايشى به كمال كه حقيقت شكر و سپاس را دريابد، سپاسى كه نماينانگر نهايت خشنودى تو از من است، پس مرا از خشم خود رهايى ده.

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.