فراز 6 از دعای 51 ( ستایش خدواند با جان و زبان و عقل )

ستايم تو را خود از اين رهگذر مرا لطف تو نيك و هم نيك‌تر سپاسد تو را جمله اعضاى من زبانم، تنم، عقل من، راى من سپاسى كه رفته است راه كمال فراتر از آن نيز باشد محال سپاسى كه خشنوديت را زمن به پايان رساند به وجه حسن

استاد انصاریان این فراز را همراه با فرازهای قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.