آقاى من، از تو مىخواهم به سان كسى كه به سبب آرزوهاى دور و درازش دلباخته بيهوده كارى است، و بدنش به خاطر تن پرورىاش غافل و در بى خبرى است، و قلبش به واسطه فراوانى نعمتهايت مست خواب است و انديشهاش براى سفر آينده كوتاه است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.