پس- اى مولاى من!- از تو مىخواهم، خواستن كسى كه به خاطر آمال و آرزوهاى دراز به بيهوده كارى كشيده شده و بدنش به سبب تنپرورى در غفلت مانده و دلش شيفته فراوانى نعمتها شده و فكرش نسبت به فرجام و آيندهاى كه به سوى آن پيش مىرود اندك گشته است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.