مولاى من! پس از تو خواهش مىكنم، خواهش كسى كه به خاطر آرزوهاى طولانى و دراز به بيهوده كارى پرداخته، و به خاطر بىحركتى رگها، بدنش غافل شده، و قلب و دلش به خاطر زيادى نعمتها فريفته شده، و فكرش دربارهى راهى كه در پيش رو دارد اندك است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.