پس اى مولاى من از تو مىخواهم خواستن كسى كه در اثر درازى آرزو خود را به بيهودگى انداخته، و بدنش براى آرامش او غافل مانده، و دلش به زيادى نعمتها بر او مفتون خوشى شده و فكرش براى آخرتى كه او به آنجا باز مىگردد اندك است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.