فراز 4 از دعای 53 ( اعتراف به خطاها در درگاه الهی )

اى مولاى من، مرا به خاطر لغزش و روآوردنم به گناه، ببخش و به من رحمت فرما. مرا به خاطر بدى و جهل و نادانيم به صبر و شكيبت، به نيكى و كرمت ببخش. زيرا كه اينك به گناه خويش اعتراف مى‌كنم. زيرا كه اينك به خطاى خويش اقرار مى‌كنم. قادرا، اينك اين دست و سر من در كف تو! اينك مى‌گريم و مى‌نالم و خود را در كيفرم تسليم تو مى‌كنم! مهربانا، تو به خاطر اينكه پيرم و سالخورده‌ام، براى اينكه عمر و روزگار خويش بسر آورده‌ام و رو به مرگ نهاده‌ام، به خاطر اينكه ناتوانم و نيازمندم، به خاطر اينكه ديگر مرا علاج و چاره‌اى نيست، به من رحمت آور و مهربانى كن.