فراز 17 از دعای 6 ( دعا برای حفظ از نافرمانی )

اللهم صل على محمد و آله. و با قدرت خداوندى خويش ما را در پيش روى و پشت سر و جانب راست و جهت چپ از شرور و شدائد ايمن دار و همچنان تقدير فرماى كه راه رضاى تو بپيمائيم و در عشق تو روشندل و پشت گرم باشيم و به سوى رحمت و مرحمت تو بشتابيم.

حصنِ حصينِ حفظ و امان حق‌

انسان از ابتداى ولادت تا لحظه خروج از دنيا به خصوص وقتى كه در مدار تكليف و مسؤوليت است، در معرض انواع خطرها و طوفان‌هايى است كه اگر از خود مراقبت و مواظبت ننمايد، درخت سعادت جاودانيش با آتش آن خطرات و طوفان‌ها از ريشه خواهد سوخت.

مراقبت و مواظبت از هويّت الهى و ملكوتى خود، در سايه عقايد صحيحه و اخلاق حسنه و اعمال صالحه ميسّر است و جز اين، راهى براى سلامت ماندن از خطر وجود ندارد. در اين مسير بايد باطن و ظاهر خويش را تسليم خواسته‌هاى الهى كرد و يك لحظه از هجوم شياطين و خنّاسان غافل نماند.

ابليس و ارتش خطرناكش كه جاهلان و معاندان و دشمنان حقيقت هستند، كمترين رحمى به انسان ندارند و راحت آنان در اين است كه خوبى‌هاى انسان را به باد داده و آدمى را به قعر جهنّم رهنمون شوند. او و دستيارانش، دشمنان قسم خورده انسانند و در پيشگاه حضرت احديّت سوگند شديد ياد كرده كه از همه طرف و از همه جانب به انسان حمله كرده و او را از حقّ و حقيقت جدا سازند.

خداوند هم به آنان هشدار داده كه شما را بر عباد من سلطه و سلطنت و تسلّط و حكومت نيست، تنها كارى كه از شما بر مى‌آيد اغواگرى است كه اگر انسان‌ها با فراهم بودن تمام وسايل هدايت به اغواى شما تن دهند من جهنّم را از شما و پيروانتان پر خواهم كرد.

شيطان و حزبش كارى جز كينه و حقد و حسد و دشمنى با ما ندارند و هدف ايشان بريدن ما از حقّ و حقيقت است و تنها راه محفوظ ماندن ما از خطرات آنان، ايمان به خدا و روز قيامت و فرشتگان و كتاب و نبوت و امامت و آراستگى به حسنات و پيراستگى از رذايل و انجام واجبات و ترك محرمات كه حصن حصين الهى و منطقه امن و امان ملكوتى است مى‌باشد، از شيطان و منطقه او خود را حفظ كرده و در امان حضرت ربّ العزّه قرار خواهيم گرفت.

قرآن مجيد هجوم زيان‌آور شيطان را از هر جهت به انسان گوشزد فرموده است:

﴿قَالَ فَبِمَا أَغْوَيْتَنِي لَأَقْعُدَنَّ لَهُمْ صِرَاطَكَ الْمُسْتَقِيمَ * ثُمَّ لَآتِيَنَّهُمْ مِنْ بَيْنِ أَيْدِيهِمْ وَمِنْ خَلْفِهِمْ وَعَنْ أَيْمَانِهِمْ وَعَنْ شَمَائِلِهِمْ ۖ وَلَا تَجِدُ أَكْثَرَهُمْ شَاكِرِينَ * قَالَ اخْرُجْ مِنْهَا مَذْءُومًا مَدْحُورًا ۖ لَمَنْ تَبِعَكَ مِنْهُمْ لَأَمْلَأَنَّ جَهَنَّمَ مِنْكُمْ أَجْمَعِينَ﴾«1»

گفت: به سبب اين كه مرا به بيراهه و گمراهى انداختى، يقيناً بر سر راه راست تو [كه رهروانش را به سعادت ابدى مى‌رساند] در كمين آنان خواهم نشست.* سپس از پيش رو و پشت سر و از طرف راست و از جانب چپشان بر آنان مى‌تازم و [تا جايى آنان را دچار وسوسه و اغواگرى مى‌كنم كه‌] بيشترشان را سپاس‌گزار نخواهى يافت.* خدا فرمود: از اين جايگاه و منزلتت نكوهيده و مطرود بيرون شو كه قطعاً هر كه از آنان از تو پيروى كند، بى‌ترديد جهنم را از همه شما لبريز خواهم كرد.

پيش رو، پشت سر، راست و چپ، اصطلاح است، مى‌گوييم فلانى از چهار طرف محاصره شد.

حضرت باقر (عليه السلام) در ذيل اين آيه مى‌فرمايد:

﴿مِنْ بَيْنِ أيْديهِمْ‌﴾ مَعْناهُ: اهَوِّنُ عَلَيْهِمْ أمْرَ الآْخِرَةِ،

منظور شيطان از پيش رو، سبك كردن امر آخرت در نظر بنى‌آدم است.

﴿مِنْ خَلْفِهِمْ‌﴾ آمُرُهُمْ بِجَمْعِ الأْمْوالِ وَ الْبُخْلِ بِها عَنِ الْحُقُوقِ لِتَبْقى‌ لِوَرَثَتِهِمْ،

و منظورش از پشت سر، امر به جمع مال و بخل ورزيدن از حقوق مالى است، تا بدون بهره‌گيرى از مال براى آخرت، بميرند و محصول زحمات خود را براى ورثه بگذارند.

﴿عَنْ أيْمانِهِمْ‌﴾ افْسِدُ عَلَيْهِمْ أمْرَ دينِهِمْ بِتَزْيينِ الضَّلالَةِ وَ تَحْسينِ‌ الشُّبْهَةِ،

منظورش از دست راست، آن است كه: با جلوه دادن گمراهى و ضلالت و نيكو نشان دادن شبهه، امر دين و ديندارى را بر آنان فاسد مى‌كنم، تا از لباس حقيقت عريان شوند و به چاه عميق ضلالت سرنگون گردند.

﴿عَنْ شَمائِلِهِمْ‌﴾ بِتَحْبيبِ اللَّذّاتِ إلَيْهِمْ وَ تَغْليبِ الشَّهَواتِ عَلى قُلُوبِهِمْ.«2»

منظورش از دست چپ آن است كه: لذّات غلط را محبوب آنان نموده و شهوات سعادت سوز را بر قلبشان حاكم مى‌كنم.

الهى! اگر عنايت و رحمت تو نباشد و اگر توفيق خاص تو رفيق راه نگردد، به هيچ صورت راه نجاتى براى ما ضعيفان نخواهد بود.

به قول فيض آن شوريده شيدا: