صبح كرديم و همهى اشياء يكسره صبح كردند در حاليكه (همه) ملك توايم: از آسمان گرفته تا زمينش و هر چه در هر يك از آن دو پراكنده ساختهاى: ساكن و جنبندهاش، ثابت و سيارش و آنچه در هوا برآمده و آنچه در زير خاك پنهان شده.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.