ما و همهى چيزها، جملگى، چون به خود آمديم، خويشتن را از آن تو ديديم: آسمان و زمين و آنچه در آن دو پراكنده ساختى، آرميده و جنبنده، ايستاده و رونده، و هر چه در هواست، و هر چه در زمين است.
استاد انصاریان این فراز را همراه با فراز قبل شرح کرده اند، برای مشاهده لطفا «اینجا» را کلیک کنید.