فراز 5 از دعای 9 ( خلقت انسان )

خداست كه شما را از ناتوانى آفريد، سپس بعد از ناتوانى قدرت و نيرو داد، آن گاه بعد از نيرومندى و توانايى، ناتوانى و پيرى قرار داد؛ هرچه بخواهد مى‌آفريند و او دانا و تواناست.

خدا مى‌خواهد [با تشريع ازدواج با زنان مؤمن، و ازدواج با كنيزان مؤمن، و ازدواج موقت، بار مشكلات زندگى و مشقت‌هاى روابط نامشروع جنسى را] بر شما سبك كند؛ و انسان [در برابر مشكلات و شهوات جنسى‌] ناتوان آفريده شده است.

اى مردم! [براى شما و معبودانتان‌] مَثَلى زده شده است؛ پس به آن گوش فرا دهيد، يقيناً كسانى كه به جاى خدا مى‌پرستيد، هرگز نمى‌توانند مگسى بيافرينند اگر چه براى آفريدن آن گرد آيند و اگر مگس، چيزى را از آنان بربايد، نمى‌توانند آن را از او بازگيرند، هم پرستش‌كنندگان و هم معبودان ناتوانند.* خدا را آن گونه كه سزاوار اوست، نشناختند، بى‌ترديد خدا نيرومند و تواناى شكست‌ناپذير است.

گفت: پروردگارا! به راستى استخوانم سست شده و [موىِ‌] سرم از پيرى سپيد گشته، و پروردگارا! هيچ گاه درباره دعا به پيشگاهت [از اجابت‌] محروم و بى‌بهره نبودم.

و انسان را درباره پدر و مادرش سفارش كرديم، مادرش به او حامله شد [در حالى كه‌] سستى به روى سستى [به او دست مى‌داد] و باز گرفتنش [از شير] در دو سال است [و سفارش كرديم‌] كه براى من و پدر و مادرت سپاس گزارى كن؛ بازگشت [همه‌] فقط به سوى من است.

اللَّهُمَّ إنّى اشْهِدُكَ أنَّهُ ما أصْبَحَ بى مِنْ نِعْمَةٍ وَ عافِيَةٍ فى دينٍ أوْ دُنْياً فَمِنْكَ، وَحْدَكَ لا شَريكَ لَكَ، لَكَ الْحَمْدُ و لَكَ الشُكْرُ بِها عَلَىَّ حَتى‌ تَرْضى‌ وَ بَعْدَ الرِّضا.«6»

خداوندا! تو را گواه مى‌گيرم كه هر نعمت و عافيتى در دين يا دنيا به من برسد از جانب توست، تو را شريكى نيست، حمد و سپاس نسبت به عنايات تو بر عهده من است، آن اندازه حمد وسپاس تا از من خرسند شوى و پس از خرسندى نيز ادامه داشته باشد.

اللّهُمَّ إِنّى‌ أعُوذُ بِكَ مِنْ زَوالِ نِعْمَتِكَ، وَ مِنْ تَحْويلِ عافِيَتِكَ، وَ مِنْ فُجاءَةِ نِقْمَتِكَ، وَ مِنْ دَرَكِ الشَّقاءِ، وَ مِنْ شَرِّ ما سَبَقَ فِى اللَّيْلِ وَ النَّهارِ. اللَّهُمَّ إِنّى‌ أسْألُكَ بِعِزَّةِ مُلْكِكَ، وَ بِشِدَّةِ قُوَّتِكَ، وَ بِعِظَمِ سُلْطانِكَ، وَ بِقُدْرَتِكَ عَلى‌ جَميعِ خَلْقِكَ انْ تَفْعَلْ بى‌ كَذا وَ كَذا.«7»

الهى! از زدوده شدن نعمت و از برگشت عافيت و از به ناگاه وارد شدن عقوبت و از دريافت شقاوت و از آنچه در شب و روز به سوى ما پيشى گرفته و مرا قدرتى در جلب اين خوبى‌ها و دفع اين بدى‌ها نيست به تو پناه مى‌برم.

الهى، از تو درخواست مى‌كنم به غلبه پادشاهيت و به شدّت نيرويت و به بزرگى سلطنتت و به توانايى تو بر آفريدگانت كه برايم همه نوع خيرى بخواهى.

همان كسى كه مرا آفريد و هم او مرا هدايت مى‌كند،* و آن كه او طعامم مى‌دهد و سيرابم مى‌كند* و هنگامى كه بيمار مى‌شوم، او شفايم مى‌دهد* و آن كه مرا مى‌ميراند سپس زنده‌ام مى‌كند* و آن كه اميد دارم روز جزا خطايم را بر من بيامرزد.* پروردگارا! به من حكمت بخش، و مرا به شايستگان ملحق كن.* و براى من در آيندگان نامى نيك و ستايشى‌ والا مرتبه قرار ده،* و مرا از وارثان بهشت پرنعمت گردان.

أَوَ ليْسَ لَكُمْ فى آثارِ الْأوَّلينَ مُزْدَجَرٌ، وَ فى آبائِكُمُ الْماضينَ تَبْصِرَةٌ وَ مُعْتَبَرٌ إنْ كُنْتُمْ تَعْقِلُونَ؟! أوَلَمْ تَرَوْا إلَى الْماضينَ مِنْكُمْ لايَرْجِعُونَ، وَ إلَى الْخَلَفِ الْباقينَ لايَبْقُونَ؟ أوَلَسْتُمْ تَرَوْنَ أهْلَ الدُّنْيا يُصْبِحُونَ وَ يُمْسُونَ عَلى‌ أحْوالٍ شَتّى‌؟: فَمَيِّتٌ يُبْكى‌، وَ آخَرُ يُعَزّى‌، وَ صَريعٌ مُبْتَلى‌، وَ عائِدٌ يَعُودُ، وَ آخَرُ بِنَفْسِهِ يَجُودُ، وَ طالِبٌ لِلدُّنْيا وَ الْمَوتُ يَطْلُبُهُ، وَ غافِلٌ وَ لَيْسَ بِمَغْفُولٍ عَنْهُ، وَ عَلى‌ أثَرِ الْماضى‌ ما يَمْضِى الْباقى؟!

أَلا، فَاذْكُرُوا هاذِمَ اللَّذّاتِ، وَ مُنَغِّصَ الشَّهَواتِ، وَ قاطِعَ الْامْنِيّاتِ، عِنْدَ الْمُساوَرَةِ لِلأعْمالِ الْقَبيحَةِ، وَ اسْتَعينُوا اللّهَ عَلى‌ أَداءِ واجِبِ حَقِّهِ، وَ ما لايُحْصى‌ مِنْ أعْدادِ نِعَمِهِ وَ إحْسانِهِ.«9»

آيا براى شما در آثار گذشتگان مايه خوددارى از گناه نيست؟ آيا براى شما در سرگذشت پدرانتان بينش و عبرتى نيست اگر اهل تعقّل باشيد؟ آيا نديديد كه گذشتگان از شما برنمى‌گردند و براى ماندگان بقايى نيست؟ مگر مردم دنيا را نمى‌نگريد كه شبانه روز داراى حالاتى گوناگون هستند؟ مرده‌اى است كه بر وى مى‌گريند و ديگرى را تسليت مى‌دهند، يكى مبتلا به بيمارى شده بر زمين افتاده و آن ديگر به عيادت مريض مى‌رود، يكى در حال جان كندن است و ديگرى به دنبال دنياست در حالى كه مرگ او را دنبال مى‌كند و يكى در بى‌خبرى است و خدا از او غافل نيست و به دنبال گذشته باقى‌مانده هم مى‌گذرد.

آگاه باشيد، از نابود كننده لذّات و بر هم زننده عيش‌ها و قطع كننده آرزوها، ياد كنيد آن زمان كه شتابان به سوى گناهان مى‌رويد. و براى اداى حق واجب خداوند و سپاس نعمت‌ها و احسان بى شمارش از او كمك بجوييد.