ما در روایات مهم خودمان و در کتاب های مهم داریم که وقتی عبد نماز می خواند و به جاهایی از نماز می رسد، مثلاً «إِیاکَ نَعْبُدُ وَ إِیاکَ نَسْتَعِینُ» خدایا! من فقط تو را عبادت می کنم و فقط از تو یاری می خواهم؛ اما غیر خدا که پول و شهوت را عبادت می کند و از ستمکاران هم اطاعت می کند، وقتی می گوید «إِیاکَ نَعْبُدُ وَ إِیاکَ نَسْتَعِینُ»، امام صادق(ع) می فرمایند که پروردگار خطاب می کند: «کَذِبْتَ» دروغ می گویی و این «إِیاکَ نَعْبُدُ وَ إِیاکَ نَسْتَعِینُ» تو راست و درست نیست. «در گریهٔ فسرده دلان آب داخل است»؛[14] در این «إِیاکَ نَعْبُدُ وَ إِیاکَ نَسْتَعِینُ» تو قاتی و آلودگی هست.