การร่ำไห้ต่อการวายชนม์ของท่านศาสดา(ศ.)
อิบนฺ อับบาส ร้องไห้ และแม้แต่บุคอรียังระบุไว้ในศอฮีห์ของเขาถึงเหตุการณ์นี้ว่าเป็น “วันพฤหัสวิปโยค”
ซาอิด บิน ญุเบรฺ รายงานว่า เขาได้ยิน อิบนฺ อับบาส กล่าวว่า “วันพฤหัสบดี และท่านไม่รู้หรอกว่าวันพฤหัสบดีคืออะไร?” หลังจากนั้น อิบนฺ อับบาสก็ได้ร่ำไห้จนกระทั่งก้อนหินบนพื้นเปียกชุ่มไปด้วยน้ำตาของเขา ฉันจึงได้ถามอิบนฺ อับบาสถึงเรื่องนี้ “มีอะไร(เกิดขึ้น)ในวันพฤหัสบดี?” เขากล่าวว่า “เมื่ออาการของท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์ทรุดลง ท่านกล่าวว่า ‘ไปเอาแผ่นกระดูกมาให้ฉัน เพื่อฉันจะได้เขียนบางอย่างให้พวกท่าน ซึ่งหลังจากนั้นพวกท่านจะไม่หลงผิด’ บรรดาผู้คนมีความเห็นแตกต่างกัน ถึงแม้มันจะไม่เหมาะสมที่จะขัดแย้งกันต่อหน้าท่านศาสดา พวกเขากล่าวว่า ‘เกิดอะไรขึ้นกับท่าน? พวกท่านคิดว่าท่านเพ้อไปหรือเปล่า? ถามท่าน’ ท่านศาสดาตอบว่า ‘ปล่อยฉันไว้ เพราะฉันอยู่ในสภาพที่ดีกว่าสิ่งที่พวกท่านกำลังขอให้ฉันทำ’ (ศอฮีห์บุคอรี ภาษาอังกฤษภาค 4 เล่ม 53 หมายเลข 393)
อบูบักร์ร่ำไห้ต่อการวายชนม์ของท่านศาสดา(ศ.) รายงานโดยท่านหญิงอาอีชะฮ์
อบูบักร์มาจากบ้านของเขาที่ อัส-ซุนฮ์ด้วยม้าตัวหนึ่ง เมื่อลงจากม้าเขาเข้าไปในมัสยิด แต่ไม่ได้พูดกับใครจนกระทั่งเข้าไปถึงอาอีชะฮ์ และตรงไปยังท่านศาสนทูตแห่งอัลลอฮ์ที่ถูกคลุมด้วยผ้าฮิบรอ(ผ้าชนิดหนึ่งจากเยเมน) หลังจากนั้นเขาได้เปิดใบหน้าของท่านศาสดา และก้มลงจูบท่านและร่ำไห้พลางกล่าวว่า ‘ขอให้บิดาและมารดาของฉันได้พลีเพื่อท่าน’ (ศอฮีห์บุคอรี ภาค 5 เล่ม 59 หมายเลข 733)
การร้องไห้ของผู้ศรัทธาจะไม่ถูกลงโทษ
รายงานโดย อับดุลลอฮ์ บิน อุบัยดุลลอฮ์ บิน อะลี มุลัยกา
“… อิบนฺ อับบาสกล่าวว่า ‘เมื่ออุมัรตาย ฉัไนด้บอกเรื่องนี้ทั้งหมดแก่อาอีชะฮ์ และนางกล่าวว่า ‘ขออัลลอฮ์ทรงเมตตาต่ออุมัร ขอสาบานต่ออัลลอฮ์ ศาสนทูตของอัลลอฮ์ไม่ได้พูดว่า ผู้ศรัทธาจะถูกลงโทษด้วยการร้องไห้ของญาติพี่น้องของเขา แต่ท่านกล่าวว่า อัลลอฮ์จะเพิ่มพูนการลงโทษให้แก่ผู้ปฏิเสธศรัทธาเนื่องจากการร้องไห้ของญาติพี่น้องของเขา’ อาอีชะฮ์ยังกล่าวอีกว่า ‘อัลกุรอานเพียงพอแล้วสำหรับท่าน(เพื่อความชัดเจนในเรื่องนี้) ตามที่อัลลอฮ์ทรงระบุว่า ‘ไม่มีชีวิตใดต้องแบกรับภาระของคนอื่น’ อิบนูอับบาสจึงกล่าวว่า ‘อัลลอฮ์เท่านั้นที่ทำให้ใครหัวเราะหรือร้องไห้’ อิบนูอุมัร ไม่ได้พูดอะไรหลังจากนั้น” (ศอฮีฮ์บุคอรี ภาษาอังกฤษภาค 2, เล่ม 23 หมายเลข 375 และ ศอฮีฮ์มุสลิม บทที่ 9 ฮะดีษหมายเลข 25)
ท่านศาสดา(ศ.) ร่ำไห้ให้แก่อิมามฮุเซน(อ.)
ซัยนับ บินติ ญะฮัช ภรรยาคนหนึ่งของท่านศาสดา(ศ.) รายงานว่า
“วันหนึ่ง ศาสนทูตของอัลลอฮ์(ศ.) อยู่ในบ้านของฉัน และฮุเซน(อ.) อยู่ที่นั่นด้วย มีอยู่ช่วงหนึ่งที่ฉันลืมดูแลเขา เขาได้เข้าไปในห้องของท่านศาสดา ฉันพยายามอุ้มตัวเขาออกมา แต่ท่านศาสนทูตของอัลลอฮ์ห้ามฉันไว้ หลังจากนั้นท่านได้ลุกขึ้นยืนเพื่อทำนมาซทั้งที่ยังอุ้มฮุเซน(อ.) ไว้ในอ้อมแขนของท่าน เมื่อท่านก้มลงรุกูอ์(โค้ง) หรือสุญูด(กราบ) ท่านได้วางฮุเซน(อ.) ลง และอุ้มเขาไว้ในอ้อมแขนอีกครั้งเมื่อท่านยืนขึ้น หลังจากนั้น ท่านได้นั่งลงแล้วร่ำไห้ เมื่อท่านนมาซเสร็จ ฉันจึงกล่าวว่า ‘โอ้ศาสนทูตของอัลลอฮ์ วันนี้ฉันได้เห็นท่านทำบางอย่างที่ฉันไม่เคยเห็นมาก่อน’ ท่านกล่าวว่า ‘ญิบรีลมาหาฉันและบอกให้ฉันรู้ว่า ฮุเซน(อ.)คนนี้ จะถูกสังหารด้วยน้ำมืออุมัต(ประชาชาติ) ของฉัน’ (มุสตัดร๊อก ศอฮีฮัยน์ 4 : 398) หลังจากนั้นท่านได้ให้ฉันดูดินจากสถานที่ที่เขาจะเป็นชะฮีด ท่านได้มอบดินสีแดง(หนึ่งกำมือ) ให้แก่ฉัน”
มันเป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่จะต้องร้องไห้หรือเศร้าโศกเสียใจให้แก่คนที่เขารักเป็นอย่างมาก ไม่มีใครร้องไห้ให้แก่คนที่เขาไม่รู้จักหรือให้แก่ศัตรู การร้องไห้ไม่ใช่สิ่งต้องห้าม แต่การร้องไห้อยู่ในธรรมชาติของมนุษย์ และเป็นของกำนัลจากอัลลอฮ์ ดังนั้น พระองค์ไม่เคยห้ามสิ่งที่พระองค์ทรงใส่ไว้ในธรรมชาติของเรา ดังที่อัลลออ์ทรงตรัสในคัมภีร์กุรอานว่า “และแท้จริงพระองค์คือผู้ทรงทำให้หัวเราะ และทรงทำให้ร้องไห้” (อัล-กุรอาน 53 : 43)
บัดนี้ เราสามารถตัดสินจากตัวอย่างรายงานเหล่านี้ด้วยตัวของเราเองได้ว่า
การร้องไห้อยู่ในธรรมชาติของมนุษ และเป็นสิ่งที่ติดมากับหัวใจของเราใช่หรือไม่?
ถ้าหากคนที่เรารักถูกฆ่าตายอย่างทรมาน เราจะร้องไห้ให้แก่เขาหรือไม่?
ถ้าโศกนาฏกรรมนั้นตรงกับวันเฉลิมฉลองเช่นวันอีด หรือมีการตายเกิดขึ้นกับญาติพี่น้องของเราในวันนั้น เราจะฉลองวันอีดนั้นหรือไม่?
ถ้าหากท่านศาสดามุฮัมมัด(ศ.) ยังร้องไห้ให้แก่อิมามฮุเซน(อ.)ได้ ทำไมเราจึงร้องไห้ให้ท่านไม่ได้?
เป็นการเหมาะสมหรือไม่ที่จะจัดงานฉลองการแต่งงาน, วันเกิด หรืองานรื่นเริงใดๆ ในเดือนมุฮัรรอม?
เราจะจัดงานฉลองหรือร่วมงานรื่นเริงหรือไม่เมื่อความตายเกิดขึ้นกับคนที่เรารัก? ในขณะที่อิมามฮุเซน(อ.) ที่รักยิ่งของท่านศาสดา(ศ.)
การร้องไห้เศร้าเสียใจให้แก่บรรดาชะฮีด(ผู้พลีชีพในหนทางของศาสนา) เป็นสิ่งอุตริ(บิดอะฮ์) หรือเป็นแบบอย่าง(ซุนนะฮ์) ของท่านศาสดา(ศ.)?
วันอาชูรอเป็นวันแห่งความเศร้าหรือวันแห่งความสุข?
