عَنْ سَعِیدِ بْنِ جُبَیْرٍ قَالَ سَأَلْتُ ابْنَ عَبَّاسٍ مَا لِمَنْ صَامَ رَمَضَانَ وَ عَرَفَ حَقَّهُ قَالَ تَهَیَّأْ یَا ابْنَ جُبَیْرٍ حَتَّى أُحَدِّثَکَ بِمَا لَمْ تَسْمَعْ أُذُنَاکَ وَ لَمْ یَمُرَّ عَلَى قَلْبِکَ فَرِّغْ نَفْسَکَ لِمَا سَأَلْتَنِی عَنْهُ فَمَا أَرَدْتَهُ إِلَّا عِلْمَ الْأَوَّلِینَ وَ الْآخِرِینَ قَالَ سَعِیدُ بْنُ جُبَیْرٍ فَخَرَجْتُ مِنْ عِنْدِهِ فَتَهَیَّأْتُ لَهُ مِنَ الْغَدِ فَبَکَّرْتُ إِلَیْهِ مِنْ طُلُوعِ الْفَجْرِ فَصَلَّیْتُ الْفَجْرَ ثُمَّ ذَکَرَ الْحَدِیثَ فَحَوَّلَ وَجْهَهُ إِلَیَّ فَقَالَ اسْمَعْ مِنِّی مَا أَقُولُ سَمِعْتُ رَسُولَ اللَّهِ ص یَقُولُ لَوْ عَلِمْتُمْ مَا لَکُمْ فِی رَمَضَانَ لَزِدْتُمْ لِلَّهِ شُکْراً .... ثواب الأعمال و عقاب الأعمال، ص: 72
.. سعید بن جبیر گوید: از ابن عبّاس پرسیدم: آن کس که ماه رمضان را روزه بدارد و حقّ آن را بشناسد چه چیزى از آن اوست؟ ابن عبّاس گفت: ابن جبیر، خویش را آماده دار تا تو را سخنى باز گویم که گوش‌هایت آن را نشنیده‌اند و بر دلت خطور نکرده است و خویشتن را بر آنچه از من پرسیدى فارغ و آسوده بدار که آنچه جویا شدى، دانش نخستین و پایانى است. سعید گوید: از نزد او برون شدم و فردا از سپیده دمان خویش را آماده نمودم و به سوى او راهى شدم و نماز صبح را گزاردم و سخن [دیروز] را یادآورى نمودم. ابن عبّاس به من رو نمود و گفت: به آنچه مى‌گویم گوش بسپار.
از پیامبر خدا صلّى اللَّه علیه و آله شنیدم که مى‌فرمود: اگر مى‌دانستید که در ماه رمضان چه از آن شما مى‌شود، بر سپاس‌گزارى خداوند مى‌افزودید. چون شب نخستین آن ماه فرا رسد، خداوند همه گناهان آشکار و نهان امّت من را ببخشاید و دو هزار هزار درجه شما را بر فراز برد و پنجاه شهر براى شما بنا نهد؛ در روز دوم خداوند براى هر گامى که در آن روز مى‌نهید، عبادت یک سال و پاداش یک پیامبر و روزه‌دارى یک سال را براى شما بنویسد؛ در روز سوم به تعداد هر تار موى بدنتان عمارتى گنبدى از مروارید سپید در فردوس به شما ارزانى کند که دوازده هزار اتاق فروغین بر فرازش و دوازده هزار اتاق [فروغین] در فرودش است که در هر اتاق هزار تخت و بر هر تختى حوریه‌اى است و روزانه هزار فرشته که هر فرشته‌اى هدیه‌اى به همراه دارد به نزد شما در آیند،
در روز چهارم خداوند شما را هفتاد هزار کاخ در بهشت جاوید ارزانى فرماید که در هر کاخى هفتاد هزار اتاق است و در هر اتاق پنجاه هزار تخت و بر هر تختى حوریه‌اى است و هر حوریه‌اى را هزار دختر خدمتگزار خردسال است و روبند یکى از آنان برتر از دنیا و آنچه در آن است مى‌باشد؛ در روز پنجم خداوند شما را در جنّة المأوى (نام بهشتى است) هزار شهر و در هر شهرى هفتاد هزار خانه و در هر خانه‌اى هفتاد هزار خوان و بر هر خوانى هفتاد هزار کاسه و در هر کاسه‌اى شصت هزار گونه رنگ از خوراک ارزانى فرماید که یکى بر دیگرى شبیه نیست؛
در روز ششم خداوند صد هزار شهر در دار السّلام (نام بهشتى است) ارزانى فرماید که هر شهرى را صد هزار خانه است و هر خانه‌اى را صد هزار اتاق است و هر اتاقى را صد هزار تخت زرّین است که درازاى هر کدام هزار ذراع است و بر هر تختى همسرى از حوریان است که او را سى هزار زلف بر رو افتاده و با مروارید و یاقوت بافته باشد که هر زلف را صد کنیز بر دوش برند؛ در روز هفتم خداوند شما را پاداش چهل هزار شهید و چهل هزار راست گفتار در جنّة النّعیم (نام بهشتى است) ارزانى فرماید، در روز هشتم خداوند شما را مانند کردار شصت هزار عبادت‌پیشه و شصت هزار پارسا ارزانى فرماید؛
در روز نهم خداوند آنچه را که بر هزار دانشمند و هزار معتکف و هزار جنگاور مرزبان دهد به شما نیز ارزانى فرماید؛ در روز دهم خداوند شما را هفتاد هزار خواسته برآورده شده ارزانى فرماید و آفتاب و ماه و ستارگان و چهارپایان و پرندگان و درندگان و هر سنگ و گلى و هر خشک و ترى و ماهى‌هاى دریاها و برگ‌هاى درختان براى شما آمرزش خواهند؛ در روز یازدهم خداوند شما را پاداش چهار حج و چهار عمره دهد که هر حجى همراه پیامبرى از پیامبران و هر عمره‌اى همراه راست‌گفتارى و یا شهیدى باشد؛
در روز دوازدهم خداوند گناهان شما را به حسنات تبدیل کند و حسنات شما را دو چندان فرماید و بر هر حسنه شما هزار هزار حسنه نویسد، در روز سیزدهم خداوند شما را عبادتى همانند عبادت اهل مکّه و مدینه نویسد و به تعداد هر سنگ و گلى میان مکه و مدینه شفاعتى به شما ارزانى فرماید، در روز چهاردهم گویا که حضرت آدم و نوح علیهما السّلام و پس از آن دو، حضرت ابراهیم و موسى علیهما السّلام و پس از آن دو، حضرت داود و سلیمان علیهما السّلام را دیدار نموده‌اید و گویا که همراه هر پیامبرى دویست سال خداوند را عبادت کرده‌اید، در روز پانزدهم خداوند همه نیازهاى دنیا و آخرت شما را برآورده کند و آنچه را که به حضرت ایّوب علیه السّلام عطا نموده، به شما نیز ارزانى فرماید و خواسته شما را برآورده سازد و حمل‌کنندگان عرش الهى براى شما آمرزش خواهند و خداوند در روز رستاخیز شما را چهل نور دهد که ده نور در سمت راست و ده نور در سمت چپ و ده نور در پیش‌رو و ده نور در پشت سر شما باشد،
در روز شانزدهم آن هنگام که از گور برون مى‌آیید، خدا شما را شصت جامه دهد که بپوشید و شترى دهد که بر آن سوار شوید و ابرى فرستد که در گرماى آن روز بر شما سایه افکند، چون روز هفدهم فرا رسد، خداى گرامى و بزرگ فرماید: به راستى، من آنان و پدرانشان را بخشیدم و دشوارى‌هاى روز رستاخیز را از آنان برداشتم؛ چون روز هیجدهم فرا رسد، خداى پاک و منزّه جبرائیل و میکائیل و اسرافیل و حمل‌کنندگان عرش الهى و کرسى و کرّوبیان را فرماید که تا سال آینده براى امّت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله آمرزش خواهید، و خداوند در روز رستاخیز پاداش جنگاوران در بدر را به شما ارزانى فرماید؛ چون روز نوزدهم فرا رسد، فرشته‌اى در آسمان و زمین باقى نماند جز آنکه براى زیارت گورهاى شما هر روز از پروردگارتان اجازه گیرند و به همراه هر فرشته‌اى هدیه و نوشیدنى‌اى است؛
آن هنگام که بیست روز را به پایان برید، خداوند هفتاد هزار فرشته را به سوى شما راهى کند تا شما را از هر شیطان رانده‌شده‌اى نگاه دارند و براى هر روزى که روزه گرفته‌اید روزه صد سال را براى شما نویسند و میان شما و دوزخ گودالى نهد و شما را پاداش آن کس دهد که تورات و انجیل و زبور و فرقان را تلاوت نموده است و به تعداد هر پرى که بر جبرئیل علیه السّلام است عبادت یک سال را براى شما نویسد و پاداش تسبیح عرش و کرسى را به شما دهد و به تعداد هر آیه‌اى از قرآن هزار حوریه را به همسرى شما درآورد؛ در روز بیست و یکم خداوند گور شما را هزار فرسخ فراخ گرداند و تاریکى و وحشت گور را از شما برگیرد و گورهایتان را همانند گورهاى شهیدان سازد و رخسارتان را همچون یوسف بن یعقوب علیهما السّلام گرداند؛
روز بیست و دوم خداوند فرشته مرگ را آن گونه به سوى شما برانگیزد که به سوى پیامبران بر مى‌انگیزد و هراس نکیر و منکر را از شما برگیرد و اندوه دنیا و عذاب واپسین سراى را از شما دور سازد، روز بیست و سوم شما همراه پیامبران و راست‌پیشگان و شهیدان و درستکاران از پل صراط بگذرید و گویا که همه یتیمان امّتم را سیر کرده و همه برهنگان را پوشانیده‌اید، روز بیست و چهارم از دنیا برون نمى‌آیید تا هر یک از شما جایگاهش را در بهشت بنگرد و شما را پاداش هزار بیمار و هزار غریب که براى فرمانبرى از خدا از وطن خویش در آمده‌اند و پاداش آزاد نمودن هزار بنده از نسل حضرت اسماعیل علیه السّلام دهد، روز بیست و پنجم خداوند براى شما در زیر عرش هزار عمارت گنبدى سبز بنا نهد که بر فراز هر عمارت گنبدى خیمه‌اى از نور باشد.
خداى پاک و منزّه فرماید: اى امّت احمد! من پروردگار شمایم و شما بندگان و کنیزانم هستید. در سایه‌سار عرش من در این عمارت‌هاى گنبدى سایه گیرید و بخورید و بیاشامید، گوارایتان باد! هیچ بیمى بر شما نیست و اندوهناک نخواهید شد. اى امّت محمّد! به بزرگى و شکوهم سوگند که شما را راهى بهشت کنم آن گونه که آفریدگان نخستین و پسین به شگفت آیند و همانا بر هرکدام از شما هزار تاج فروغین نهم و هر کدام از شما را بر شترى که از نور آفریده شده سوار کنم که افسارش از نور است و در آن افسار هزار حلقه زرّین است و بر هر حلقه‌اى فرشته‌اى از فرشتگان گماشته شده که بر دست هر فرشته‌اى میله‌اى فروغین است تا آن هنگام که بدون حساب به بهشت در آیید، چون روز بیست و ششم فرا رسد، خداوند رحمتگرانه بر شما نگرد و همه گناهانتان را ببخشاید جز ریختن خون و دست درازى به دارایى‌هاى دیگران، و هر روز هفتاد بار خانه هایتان را از غیبت و دروغ و تهمت پاک سازد،
چون روز بیست و هفتم فرا رسد، گویا که هر مرد و زن مؤمنى را یارى رسانده و هفتاد هزار برهنه را پوشانده و هزار جنگاور مرزبان را خدمت گزارده اید و گویا که هر کتابى را که خداوند بر پیامبران فرو فرستاده تلاوت نموده‌اید، روز بیست و هشتم خداوند براى شما در بهشت جاودان صد هزار شهر فروغین نهد و شما را در «جنّة المأوى» صد هزار کاخ سیمین و در «جنّة النّعیم» صد هزار خانه از عنبر اشهب (نوعى عنبر ناب) و در «جنّة الفردوس» صد هزار شهر که در هر شهرى هزار اتاق باشد و در «جنّة الخلد» صد هزار منبر مشکین که در درون هر منبرى هزار اتاق زعفرانى و در هر اتاقى هزار تخت از مروارید و یاقوت و بر هر تختى همسرى حور العین باشد ارزانى فرماید؛ چون روز بیست و نهم فرا رسد، خداوند شما را هزار هزار محلّه دهد که درون هر محلّه عمارت گنبدى سپیدى و در هر عمارت گنبدى تختى از کافور سپید و بر هر تختى هزار بستر از سندس سبز و بر هر بسترى حوریه‌اى است که هفتاد هزار لباس بر تن دارد و بر سرش هشتاد هزار زلف بر رو افتاده و هر زلفى آراسته به مروارید و یاقوت است ارزانى فرماید؛
پس آنگاه که سى روز به پایان رسد خداوند براى شما بر هر روزى که سپرى نموده‌اید پاداش هزار شهید و هزار راست گفتار و پنجاه سال عبادت نویسد و براى هر روز روزه‌دارى دو هزار روز نویسد و به تعداد آنچه رود نیل رویانیده درجات شما را بر فراز برد و بى‌گناهى از دوزخ و گذرنامه بر پل صراط و امان‌نامه از عذاب را براى شما نویسد و بهشت را درى است که «ریّان» نامیده مى‌شود و تا روز رستاخیز گشوده نمى‌شود و پس آنگاه بر مردان و زنان روزه‌دارى که از امّت محمّد صلّى اللَّه علیه و آله هستند گشوده شود، سپس «رضوان»، گنجینه‌دار بهشت، ندا برآورد:
اى امّت محمّد! به سوى در «ریّان» شتاب گیرید و امّت من از آن در به بهشت در آیند؛ پس هر که در ماه رمضان بخشیده نشود، پس در کدامین ماه بخشوده گردد.
منبع : حوزه نیوز
