امامت

پيامبران بزرگ الهى مسؤوليت داشتند براى حفظ مقرّرات خداوند و پابرجايى نظام حيات انسانى براساس مقرّرات وحى ، آن كس را كه خدا مى پسندد براى بعد از خود به جانشينى منصوب كنند و مسئله خلافت بعد از نبىّ در زمان تمام انبيا به عنوان يكى از اصولى ترين مسائل تجلّى داشت .
مسلمانان در اصل مسئله خلافت و جانشينى پيامبر شكّى ندارند و همه با اختلاف مسلكى كه دارند بر اين اصل متّفقند ؛ تنها اختلاف در شخص جانشين است كه طائفه حقّه شيعه اثناعشريّه با تكيه به آيات و روايات متين اسلامى كه در اكثر كتب نقل شده عقيده دارند كه پيامبر بزرگ صلى الله عليه و آله در هجدهم ذى الحجّة در غدير خم به دستور خداوند ، على بن ابى طالب اميرالمؤمنين عليه السلام را براى پس از خود به جانشينى معرّفى فرمود و اوصياى بعد از او را هم ـ حتّى به نقل روايات اهل سنّت ـ تا نفر دوازدهم نام برد و مسئله جانشينى از نبىّ اكرم صلى الله عليه و آله آن چنان پراهميّت بود كه پيامبر اسلام صلى الله عليه و آله كه در دوره رسالت بيست و سه ساله اش نفرينى از او نسبت به كسى در هيچ موردى شنيده نشد ، ولى متخلّف از وصىّ خود را نفرين كرد : مَنْ كُنْتُ مَولاهُ فَعَلِىٌّ مَوْلاهُ اللّهُمَّ وَالِ مَنْ وَالاهُ وَعادِ مَنْ عاداهُ وَانْصُرْ مَنْ نَصَرَهُ وَاخْذُلْ مَنْ خَذَلَهُ .
هر كه من سرپرست اويم پس على سرپرست اوست . خداوندا ! دوست بدار كسى كه على را دوست دارد و دشمن بدار كسى را كه دشمن على است و يارى كن هر كه او را يارى كند و خوار كن هر كه او را واگذارد .
امام باقر عليه السلام در باب رهبرى و امامت مى فرمايد :در اسلام براى هيچ چيزى همانند رهبرى فرياد نشده است و در روايات زيادى آمده كه مسلمان گرچه تا پايان عالم بين ركن و مقام تمام روزها را روزه بدارد و شب ها را به عبادت قيام كند ، اگر با تكيه به ولايت و رهبرى امام منصوب از جانب خدا و پيامبر نباشد قبول نيست .
شيعه مسئله رهبرى و جانشينى اميرالمؤمنين را كه از جانب خدا و پيامبر منصوب به امامت شد در كتاب هاى گرانبهايش با تكيه به آيات و روايات بى شمارى كه ازاهل سنّت نقل كرده اثبات مى كند ، كتاب هايى همانند «الفين» علاّمه حلّى ، «عبقات» ميرحامد حسين ، «الغدير» علاّمه امينى ، «المراجعات» شرف الدين و كتاب «شيعه سؤال مى كند» ، در زمينه اثبات رهبرى اميرالمؤمنين عليه السلام آن چنان با برهان و دليل داد سخن داده اند كه براى كسى از مسلمانان جاى شك و ترديد در اين زمينه باقى نگذاشته اند . بايد گفت كه امامت همان تجلّى نبوّت است و بدون اتّصال به امام معصوم اتّصال به پيامبر صلى الله عليه و آله و خدا امكان ندارد .