شهر به شهر برای تثبیت انقلاب

با پیروزی انقلاب ، مردم هر شهر و دیاری احساس آزادی کردند و این احساس برایشان بسیار جالب  و تازه بود . هنوز حد و حدودی برای آزادی ، و قاعده و نظامی برای بهره برداری از آن تعریف نشده بود . هر کس آزادانه خیال پردازی می کرد و چیزی می گفت . در این بحبوحه ، افراد سودجویی که خود را طلبکار و صاحب انقلاب می دانستند ، در تودۀ مردم نفوذ کرده ، حرفهای ناصواب در دهان آنان می انداختند ، که چه بسا موجب بی نظمی و آشوب می شد .
آقای دکتر باهنر ، که در شورای انقلاب بود ، به وسیلۀ یکی از دوستان پیغام داد که بهتر است برای حفظ تثبیت انقلاب ، به شهرهای مختلف سفر کرده ، مردم را راهنمایی کنم و به اوضاع آشفته سر وسامانی بدهم . محدودۀ مأموریت ما از سبزوار تا گرمسار تعیین شد ؛ از این روی همراه چند تن از دوستان ، از جمله حاج محسن طاهری و حاج آقا عطری نژاد ، که در حل اختلاف و مسایل شرعی تبحر زیادی داشت ، حرکت کردیم .
ابتدا یکی –  دو شب در سبزوار سخنرانی کردم . جمعیت خوبی جمع شد . سپس به یکی از بخشهای سبزوار  رفتم که اوضاع آشفته ای پیدا کرده بود . همۀ مردم از کوچک و بزرگ جمع شده بودند و من سخنرانی مفصلی کردم . آن بخش با وجود وسعت و جمعیت زیاد ، هنوز برق نداشت . من به مردم قول دادم که از تهران برای برق کشی آنجا پول بفرستم  . بر این اساس ، به محض رسیدن به تهران ، مبلغ دویست هزار تومان تهیه کردم و به وسیلۀ یکی از جوانان اهل آنجا ، که درتهران بود ، برایشان فرستادم . این مسئله در جلب توجه مردم به انقلاب و حضرت امام بسیار موثر بود .
پس از آن ، به شاهرود ، دامغان و سمنان رفتیم . در هر جا با اعلام قبلی ، مردم را جمع کرده ، با ایشان صحبت می کردیم و حد حدود آزادی ، دیدگاه های اسلام و برنامه های حکومت اسلامی را برایشان تعریف و توصیف می کردم . بحمدالله سفرهای به جا و سودمندی بود که زمینه ساز برقراری نظم و آرامش در آن مناطق شد و دهان یاوه گویان منافق و گروهکهای دین ستیز را بست .