الهی نامه

الهی ، موجودات از فرمانت سر برنتابند ، فطرت جنبندگان جز ترا نخواهد .

الهی ، اگر هستی زبان شود ، از عهده شکرت برنیاید ، این فرو مایه از تو عزت خواهد ، شیطان نفس را خوار خواهد ، دوری از رذایل اخلاقی خواهد .

الهی ، این فرو مایه سری از شراب وصلت خمار خواهد ای نور وجود ، صاحب غیب و شهود ، مالک بود و نبود ، بهترین معبود

الهی  ، ای برای موجودات مقصود ، ای وجود نا محدود ، ای جدای از عدد و معدود .

مرا جز کوی تو نبود پناهی       فقیرم من فقیرم یا الهی
سراپااز گنه آلوده ام من      ذلیل و بی دل و شرمنده ام من
تباه و روسیاه و ناتوانم          کر و کور و فقیر و بی زبانم
بپای دل بسویت راه پویم        بغیر عفو تو چیزی به نجویم
بده راهم که من در مانده هستم  شکسته بال . پروا مانده هستم