مناجات خمس وعشر

خدايا پس ذكرت را به ما الهام كن در نهان و آشكار و شب و روز،و پيدا و پنهان،و در خوشى و ناخوشى و ما را به ذكر پنهان مأنوس فرما و به عمل پاكيزه و كوشش پسنديده بكار گير،و به ميزان كامل پاداشمان ده،خدايا دلهاى عاشق شيفته تواند،و خردهاى جداى از هم بر معرفتت گرد آمده اند، بدين خاطر دلها آرام نگيرند جز به ياد تو،و جانها جز به هنگام مشاهده ات راحتى نيابند، تو تنزيه شده اى،در هرجا،و پرستيده گشته اى در هرگاه و در همواره روزگار بوده اى،و به هر زبان خوانده شده اى،و در هر دلى بزرگداشت شده اى از هر لذّتى به جز ذكر تو،و از هر آسايشى جز همدمى با تو.