زلال اشک‏ از عبدالرضا رادفر «آرام»

هم تشنه ی عشق بود و هم تشنه ی آب 
وز خشکی کام کودکان شد بی تاب  

دستش چو فتاد، اشک را فرمان داد 
بر سینه بریز و تشنگان را دریاب