حمزه فرزند عبدالمطلب، عموی پيامبر اسلام، يك از شجاع‌ترين مردان عرب و از قهرمانان رشيد و افسران دلير اسلام بود كه دوشادوش برادرزاده خود، رسول‌خدا(ص)، اسلام را ياری كرد و در سخت‌ترين شرايط دست از دفاع آئين پيامبر و رسالتی كه بر دوش نهاده بود، بر نداشت.
حمزه كسی بود كه با قدرت هر چه تمام‌تر، پيامبر را در لحظات حساس مكه از شر بت‌پرستان حفظ كرد و كسی قدرت مقاومت در برابر او نداشت.
حمزه پس از مبعوث شدن پيامبر به وحدانيت خدا و رسالت پيامبر شهادت داد، پس از اسلام آوردن حمزه پيشنهادهای قريش يكی پس از ديگری به رسول خدا شروع شد؛ زيرا آنان ديدند كه شجاع‌ترين فرد، به پيامبر(ص) ايمان آورده است و ديگر اميدی به پشتيبانی حمزه از خويش نداشتند، اما پيامبر هيچ يك از پيشنهادهای آن‌ها را نپذيرفت.
اواخر شوال سال دوم هجرت، در جنگ احد حمزه، افسر رشيد اسلام، قبل از شروع جنگ گفت: «به خدايی كه قرآن را نازل كرده، امروز غذا نخواهم خورد تا آنكه با دشمن مبارزه كنم»و همين عزم او باعث شد كه مشركان زيادی را از بين ببرد و پرچم پيروزی در اين جنگ را به اهتزاز در آورد.
حمزه، ياور هميشگی پيامبر در شرايط سخت آن زمان بود به گونه‌ای كه بعد از مرگش پيامبر را با مصيبتی بزرگ تنها گذاشت چرا كه پيامبر در لحظه شهادت حمزه گفت:«هرگز به مصيبت (ديگری بزرگ‌تر از مصيبت) كسی مثل تو گرفتار نخواهم شد و هرگز در هيچ مقامی سخت‌تر از اين بر من نگذاشته است.
منبع : خبرگزاری قرآنی ايران(ايكنا)
