فساد وتباهى در زمين‏

فساد با توجه به آيات قرآن و روايات و معارف الهيه حدوداً به نُه معنا آمده:

1- دعوت از مردم براى پذيرفتن كفروشرك و افتادن درچاه ضلالت و گمراهى و دورشدن ازمكتب پيامبران و قرآن و اهل بيت.

2- ايجاد ناامنى وترس در مسير مسافران جادهها و قتل وغارت مسافران و به هم زدن آرامش و امنيت مردم در شهرها.

3- ارتكاب گناه و معصيتى كه زيانش به خانواده و جامعه برسد، يا به آبرو و مال وجان مردم زيان وارد كند مانند بيحجابى، مشروب فروشى، رباخوارى، مؤسسه قماربازى، رشوه واختلاس و ...

4- ايجاد شك وترديد در قلوب مردم نسبت به حقانيت دين و نبوت و امامت و آثار روحى با كتابنويسى و مقالهپردازى و سخنرانيهاى برزرق وبرق.

5- سخن چينى براى ايجاد تفرقه در ميان خانوادهها و زشت تر ازآن در ميان امت اسلام.

6- مسخره كردن دين، و استهزاء به اهل ايمان، و تحقير مردم، و سرزنش و ملامت آنان به خاطر ديندارى.

7- منافقانه عمل كردن، و خود را همراه و همراز مسلمانان نشان دادن، براى به دست آوردن اسرار حكومت اسلامى و ملّت اسلام و همدستى با دشمنان دين به ويژه كافران و مشركان و يهود و نصارى براى ضربه زدن به دين و زيان زدن به ملت اسلام.

8- نابودكردن بذر توحيدفطرى در سرزمين وجودخويش از طريق پذيرش شرك و كفر و اعراض از قبول دعوت پيامبران و راهنمايان راه حق.

9- بدعت گذاردن در دين، و نوآوريهاى باطل و ايجاد زمينه براى روى آوردن مردم به بدعت، با تبليغات پيدرپى، و پى گيرى مستمر.