از آيات قرآن و روايات اهل بيت (عليهم السلام) چنين مى فهميم كه حسن خلق براى جذب فيوضات الهى و رحمت واسعه ، قوى ترين جاذبه است .آيا عبادت انسان پاك دامن و باتقوا و داراى خلوص و حضور قلب ، با عبادت انسانى كه آلوده دامن و خالى از تقوا و اخلاص و حضور قلب است برابر است ؟ يقيناً برابر نيست . آيا انسانى كه با سينه اى پر از صفا و مهر و محبت و نيت خير عبادت مى كند ، با انسانى كه سينه اش جنگل زندگى درندگانى چون حسد و حرص و كبر و كينه است مساوى است ؟ بى ترديد مساوى نيست .عبادتى كه زلفش به حسن خلق گره خورده ، جذب كننده ى رحمت و كرامت و فيض و قبولى است ; و عبادتى كه آميخته با آلودگى هاى نفسانى است توان و قدرتى براى جذب فيوضات الهى ندارد .آيه ى شريفه ى « واى بر نمازگزاران » درباره ى همين آلودگان به رذايل اخلاقى كه بويژه آلوده به ريا و بخلند نازل شده است ، و نشان مى دهد كه نمازِ آلودگان به رذايل نمى تواند قبولى حق و رحمت پروردگار را جذب كند ، بلكه چنين نمازى با نمازگزارش مورد خشم و نفرت خداست .تواضع اصحاب كهف نسبت به حق سبب اضافه شدن هدايت خاص به آنان شد ; هدايتى كه آنان را از دقيانوس و قومش جدا كرد و در غارى دوردست به پناه خدا برد و در رحمت واسعه ى حق درآورد و وجودشان را اسوه و سرمشق آيندگان قرار داد .( إِنَّهمْ فِتْيَةٌ آمَنُوا بِرَبِّهِمْ وَزِدْنَاهُمْ هُدىً ) .اينان جوانمردانى بودند كه به پروردگارشان ايمان آوردند و ما بر هدايتشان افزوديم .ارزش حسنات اخلاقى در حدّى است كه پيامبر و امامان معصوم (عليهم السلام) در هر فرصتى مردم را به آراسته شدن به آنها سفارش مى كردند و به آراستگان به حسنات اخلاقى احترام ويژه اى مى گذاشتند .
برگرفته از کتاب زبیاییهای اخلاق استاد حسین انصاریان
