فرازی از دعای عرفه سید الشهدا (ع) - ترجمه حضرت استاد حسین انصاریان

اى آن كه جز او نمى داند او چگونه است،اى آن كه جز او نمى داند او چيست،اى آن كه جز او او را نمى شناسد،اى آن كه زمين را بر آب انباشت،و هوا را به آسمان بست،اى آن كه او راست گرامى ترين نامها اى صاحب احسانى كه هرگز قطع نگردد،اى آماده كننده كاروان براى نجات يوسف در سرزمين بى آب و گياه،و خارج كننده اش از چاه،و قراردهنده اش بر تخت پادشاهى پس از دوره بندگى اى برگرداننده يوسف به نزد يعقوب،پس از انكه دو چشمش از اندوه نابينا شد،و دلش آكنده از غم بود،اى برطرف كننده بدحالى و گرفتارى از ايوب،اى گيرنده دستهاى ابراهيم از بريدن سر فرزندش،پس از سنّ پيرى،و به پايان آمدن عمرش اى كه دعاى زكرّيا را اجابت كرد و يحيى را به او بخشيد و او را يگانه و تنها وا نگذاشت،اى كه يونس را از دل ماهى به در آورد،اى كه دريا را براى بنى اسراييل شكافت و آنان را نجات داد،و فرعون و لشگريانش را از غرق شدگان قرار داد اى كه بادها را مژده دهندگانى پيشاپيش باران رحمتش فرستاد،اى كه بر عذاب نافرمانان از بندگانش شتاب نورزد،اى آن كه ساحران روزگار موسى را از ورطه هلاكت رهانيد،پس از ساليان طولانى كه در انكار حق بودند،و در عين حال تنعمّ به نعمت او رزقش را مى خوردند، و براى غير او بندگى مى كردند،با او مخالفت داشتند و براى او شبيه قرار داده بودند،و پيامبرانش را تكذيب كردند،