رجعت سرخ ازمحمدعلی مجاهدی

کربلا را می سرود این بار روی نیزه ها
با دو صد ایهام معنی دار، روی نیزه ها
نینوایی شعر او از نای هفتاد و دو نِی
مثل یک ترجیع شد تکرار روی نیزه ها
چوب خشک نِی به هفتاد و دو گل آذین شده ست
لاله ها را سر به سر بشمار روی نیزه ها
زخمی داغ اند این گل های پرپر ای نسیم
پای خود آرام تر بگذار روی نیزه ها!
یا بر این نیزار خون امشب متاب ای ماهتاب
یا قدم آهسته تر بردار روی نیزه ها
قافله در رجعت سرخ است و جاده فتنه جوش
چشم میر کاروان بیدار روی نیزه ها
زنگیان آیینه می بندند بر نِی، یا خدا
پرده برمی دارد از رخسار روی نیزه ها؟
صوت قرآن است این؟ یا با خدا در گفتگوست
روبه رو، بی پرده، در انظار روی نیزه ها
یاد داری آسمان! با اختران خورشید گفت:
وعده دیدارمان این بار روی نیزه ها؟!
با برادر گفت زینب(س): راه دین هموار شد
گر چه راه توست ناهموار روی نیزه ها!
ای دلیل کاروان! لختی بران از کوچه ها
بلکه افتد سایة دیوار روی نیزه ها
صحنة اوج و عروج است و طلوع روشنی
سیر کن سیر تجلّی زار روی نیزه ها
چشم ما آیینه آسا غرق حیرت شد چو دید
آن همه خورشید اختربار روی نیزه ها