آدم با تلقى كلمات به معنائى كه در سطور گذشته توضيح داده شد به توبه قابل قبول موفق شد، و آثار وسوسه و ازلال را با قدرت توبه از صفحه وجودش زدود، و با ورود به عرصه توبه شكست ذلت بارى به دشمن داد و راه نفوذ دوباره او را به روى خود بست و از اين طريق درسى حكيمانه به هر گنهكارى داد، و درب هر عذرى را به روى هر معصيت كارى مسدود كرد و بر اين شعار بى پايه بى منطق براى ابد خط بطلان كشيد كه برخى از گنهكاران براى معذور دانستن خود جهت ادامه گناه ميگويند: آب از سر ما گذشت چه يك نى چه صد نى!
او با اين عمل انسانى و الهياش نشان داد كه هيچ گاه در رحمت و مغفرت به روى انسان بسته نيست، و هرگاه گنهكار به عرصه توبه واقعى درآيد صفحات سياه پرورندهاش به روشنائى و پاكى تبديل ميگردد، و تواب رحيم او را عاشقانه ميپذيرد و از گذشتهاش گذشت ميكند.
منبع : پایگاه عرفان
