خدايا اگر مرا بر جرمم بگيرى،من نيز تو را به عفوت بگيرم،و اگر به گناهانم بنگرى،جز به آمرزشت ننگرم،و اگر مرا وارد دوزخ كنى، به اهل آن آگاهى دهم كه تو را دوست دارم.خدايا اگر عملم در برابر طاعتت كوچك بوده،همانا از سر اميد به تو آرزويم بزرگ است.خدايا چگونه از بارگاهت با نوميدى و محروميت بازگردم،درحالى كه خوش گمانى ام به بخشش وجودت اين بوده كه مرا نجات يافته و بخشيده باز مى گردانى،خدايا عمرم را در آزمندى غفلت از تو نابود ساختم، و جوانى ام را در مستى دورى از تو پير نمودم.خدايا در روزگار غرور نسبت به تو،بيدار نشدم و گاه تمايلم به سوى خشم تو آگاه نگشتم.
منبع : پایگاه عرفان
