اى آن كه هرگاه بنده اى از او بخواهد عطايش كند،و هرگاه چيزى را كه نزد اوست آرزو كند به آرزويش برساند،و زمانى كه به او روى آور مقرّب و نزديكش كند،و گاهى كه تظاهر به گناه كند گناهش را پرده پوشى نمايد،و آنگاه كه بر او توكل نمايد او را بس باشد و كفايت كند،
منبع : پایگاه عرفان
