اين است جايگاه آن كه به برازندگى نعمتهاى تو و در برابر آن به كوتاهى خود اعتراف دارد و به زيان خود به سستى در بندگى و هدر دادن نعمتها گواهى مى دهند و تويى دلجو،مهربان،نيكوكار كريم،كه خواهنده اش را محروم نمى كند،و آرزومندش را از درگاهش نمى راند،به آستانت فرود مى آيد بار اميدواران،و در درگاه رحمت تو مى ايستد آرزوهاى عطاخواهان،پس آرزوهايمان را با محروميت و نااميدى روبرو مساز،و جامه نااميدى و دورى از رحمت را بر ما بپوشان،
منبع : پایگاه عرفان
