و از زيادى و كمى سالمم داشتى،پس تو برترى اى مهربان،اى بخشنده،تا آنگاه كه آغاز به سخن كردم. نعمتهاى كاملت را بر من تمام كردى،و مرا در هر سال با افزوده شدن به وجودم پرورش دادى،تا آفرينشم كامل شد،و تاب و توانم معتدل گشت،حجّت را بر من واجب نمودى،چنان كه معرفتت را به من الهام فرمودى و با شگفتيهاى حكمتت به هراسم افكندى،و به آنچه در آسمان و زمينت از پديده هاى خلقت پديد آوردى بيدارم نمودى،به سپاسگذارى و يادت آگاهى ام دادى،
منبع : پایگاه عرفان
