خبرگزاری رسا ـ استاد حسین انصاریان با اشاره به این‌که تعریف از کارهای مثبت روش اهل بیت(ع) است، کتمان یا تکذیب خوبی مسئولین در جامعه اسلامی را کفران نعمت دانست و گفت: متاسفانه در جامعه ما کافران به نعمت خدا زیاد هستند.
به گزارش خبرنگار خبرگزاری رسا، استاد حسین انصاریان از اساتید حوزه علمیه شامگاه چهارشنبه سیزدهم دی‌ماه در مراسم شب اربعین که در مسجد امام‌صادق(ع) تهران واقع در میدان فلسطین برگزار شد اظهار داشت: از مدینه تا مکه بیش از هفتاد فرسخ از جاده قدیم راه است و هزار و پانصد سال قبل وجود مبارک حضرت سیدالشهدا 25 بار از منزل خود با پای برهنه این جاده را برای انجام حج و عمره طی می‌کردند.
استاد انصاریان با اشاره به این‌که امام معصوم با داشتن توان مالی، شترهای جوان و اسب‌های تیزرو با پای پیاده و برهنه 25 بار از مدینه به‌سوی آن منطقه مقدس مرکز نور مرکز هدایت قبله عبادت سفر می‌کند گفت: امام(ع) با این عمل خود خواستند عظمت کعبه و مسجدالحرام و مناسک حج را به مردم بفهمانند که این خانه مسجد و مناسک از چه جایگاهی برخوردار است.
وی در ادامه افزود: البته خداوند جواب این پیاده‌روی‌های او را داد امسال نزدیک 18 میلیون نفر از شصت کشور پیاده و عده‌ای از آن‌ها با پای بدون کفش برای زیارت مزار او که کعبه دل‌ها و مرکز پخش نور خدا در عالم است حرکت کردند.
این واعظ برجسته با تاکید بر این‌که امام حسین(ع) این عظمت و شخصیت را دارد گفت: مهم‌ترین روایات مربوط به زیارت او است که اغلب آن‌ها در معتبرترین کتاب کامل‌الزیارات جمع و عنوان‌بندی شده است، اگر تعدادی از آن روایات و متن را کنار هم بچینیم این معنا از آن در می‌آید که «زیارت قبرالحسین افضل من زیارت امام الحی» زیارت قبر امام حسین(ع) با فضیلت‌تر از زیارت امام زنده می‌باشد.
استاد انصاریان با اشاره به این‌که امام حسین(ع) در 25 سفر هنگامی که به درب ورودی مسجدالحرام می‌رسیدند وارد مسجد نمی‌شدند بلکه صورت مبارک را روی دیوار بیرون مسجد می‌گذاشتند و به شدت گریه می‌کردند اظهار داشت: امام حسین(ع) به پیشگاه پروردگار با تواضع حاضر می‌شدند، چنان تواضعی که امروز در کسی از این هفت میلیارد جمعیت وجود ندارد.
وی افزود: حضرت سیدالشهدا(ع) پس از این تواضع و فروتنی با همان پای خسته و پرآبله وارد مسجدالحرام می‌شدند و تا کنار بیت پیش می‌آمدند و در کنار بیت به دیوار کعبه تکیه می‌دادند و مانند ابر بهار گریه می‌کردند.
این استاد حوزه علمیه با بیان این‌که حدود 150 سال است شیعه مانند آخوند خراسانی را مخصوصا در علم اصول به خودش ندیده است گفت: در این 150 سال هرکس مرجع تقلید شده است بر سر سفره این مرد، مرجع شده است، پهلوانان علم در شیعه با حاشیه زدن بر کتاب کفایه او پهلوان شدند، علم عالمان شیعه با حاشیه‌های بر کتاب آخوند سنجیده می‌شد.
استاد انصاریان افزود: فردی خواب آخوند خراسانی را دید و از او سوال کرد آقا شما از دنیا نرفتید؟ فرمود بله من الان در دنیا نیستم، گفت آقا از برزختان می‌توانید برای ما تعریف کنید؟ گفت نه الزامی ندارم خبری از آن بدهم ولی یک خبری می‌توانم بدهم و آن این است که من که 70 سال شناگر 11 رشته علم بودم و در آن‌ها مجتهد بودم این‌جا که آمدم حسین بن علی(ع) را شناختم.
این واعظ برجسته در رابطه با امام حسین (ع) تصریح کرد: این گوهر مجهول در عالم بعد برای مردم معلوم می‌شود و یک سر الهی است که در قیامت روشن خواهد شد.
وی با بیان این‌که اگر همه دنیا حرف‌های حضرت را می‌فهمیدند کره زمین بستر تواضع، پاکی، امنیت، فضیلت و درستی می‌شد و سبب می‌شد که مردم بهشت روز قیامت را در همین دنیا تجربه کنند گفت: این وجود مقدس به کعبه تکیه می‌دادند و با پروردگار می‌گفتند «خدایا هر نعمت مادی و معنوی را که به بنده‌ات حسین(ع) عنایت کردی یک‌بار حسین(ع) را در کنار هیچ نعمتی شاکر نیافتی یعنی من بر هر نعمت تو که شکر آن لازم است باید شکرش را انجام بدهم، برای این‌که به من توفیق انجام شکر را دادی نیز شکر لازم است و من کدام نعمت تو را توانستم شکر کنم.
استاد انصاریان با طرح این سوال که آیا معنی شکر در اسلام پراندن لفظ مقدس از نوک زبان است؟ گفت: این نهایت تمسخر است، شکر نعمت عملی است.
این استاد حوزه علمیه با بیان این‌که شکر یعنی هر نعمتی را در جای خود تحقق عملی دادن در راه خدا اظهار داشت: شکر نعمت قدرت، عدالت واقعی می‌باشد، شکر نعمت قلم، این است که خداوند بتواند به آن نوشته و قلم قسم بخورد اما در غیر این‌صورت این کفران نعمت است، اگر قدرتی صرف ظلم شود و یا قلمی صرف هجوم به یک فرد آبرومند، مدیر قوی، رزمنده، فرد مدبر و دلسوز و یا آبادگر شد این کفران نعمت است و ضدیت با پروردگار است و این از مبدایی به نام حسد سرچشمه می‌گیرد.
وی با بیان حدیثی از امام صادق(ع) مبنی بر این‌که روش ما اهل بیت(ع) این است که از کار مثبت اهل مثبت تعریف کنیم و تکذیب کار خوبان کار دشمنان ماست گفت: این دشمنان هستند که خوبی‌ها را کتمان می‌کنند، بدی می‌سازند و بدی‌ها را به دیگران نسبت می‌دهند و متاسفانه در جامعه ما کافران به نعمت خدا زیاد هستند.
استاد انصاریان در پایان با طرح سوالاتی نظیر «کجا رفت مهرورزی‌ها و صفاها؟» «اخلاق انبیا کجا رفت؟» «زبان‌ها و قلم‌های پاک کجا رفت؟» گفت: این کفران نعمت است که این‌گونه فضا را آلوده و نجس کرده‌اند.
منبع : خبرگزاری رسا
