خلاصه با تمام اين امور گواهى مى دهم بر اينكه اگر به حركت مى آمدم و طول روزگاران،و زمانهاى بس دراز مى كوشيدم،بر فرض كه آن همه زمان را عمر مى كردم،كه شكر يكى از نعمتهايت را بجا آورم نخواهم توانست،جز با منتّت كه به سبب آن شكرت بر من واجب مى شود،شكرى دايم و نو،و ثنايى تازه و فراهم.آرى اگر من و همه شمارش گران از آفريدگانت،حرص ورزيم كه نهايت نعمتهايت،از نعمتهاى سابقه دار و بى سابقه ات را برشماريم،هرگز نمى توانيم به شماره آوريم،و نه اندازه آن را حصا كنيم،
منبع : پایگاه عرفان
