سخاوت و شجاعت

امام حسين عليه السلام در پرتو طبع بلندش نه تنها تمامى ثروت و امكانات خويش را در راه انجام فرمان خدا نثار كرد، بلكه از آنچه برايش ‍ ممكن بود دريغ نورزيد.

همانگونه كه در روايات وارد شده است او شجاعت نياى بزرگش ‍ را به ارث برده است . به همين جهت شهامت و شجاعتى در روز جاودانه عاشورا از او تبلور يافت كه به حق سمبل و نمونه شد. اين بدان معنا نيست كه از پدر گرانمايه اش على عليه السلام شجاعتر بود همانگونه كه برخى ساده انديشان تصوّر كرده اند بلكه حقيقت اين است كه براى تجلّى شجاعت او، شرايطى فراهم شد كه نه براى پدرش اتّفاق افتاد و نه براى ديگر قهرمانان و شجاعان پرآوازه روزگار.
عبداللّه بن عمّار در اين مورد مى گويد:
(من هرگز قهرمان محاصره شده اى را شجاعتر و استوارتر از او نديدم او با اينكه فرزندان و ياران و مردان خاندانش در يك پيكار نابرابر به شهادت رسيده بودند؛ خود هم چنان شهامتمندانه با قوّت قلب و ثبات قدم در برابر امواج جاهليّت ايستاده بود، به تنهايى به دهها هزار تن نيروى دشمن ، يورش قهرمانانه مى برد و آنان از برابرش بسان ملخهاى پراكنده و از هم گسيخته فرار مى كردند.)
يورش قهرمانانه يك پيكارگر بر ده ها هزار نفر، از قوّت قلب ، سرچشمه مى گيرد واز شجاعت وصف ناپذيرحكايت مى كند كه فراتر از صولتى است كه هزيمت وپراكندگى ملخ ‌وار دشمن زبون راباعث مى شود.