سپاس خداى را كه غير او را نمى خوانم،كه اگر غير او را مى خواندم دعايم را مستجاب نمى كرد، و سپاس خداى را كه به غير او اميد نبندم،كه اگر جز به او اميد مى بستم نااميدم مى نمود،و سپاس خداى را كه مرا بخويش وا گذاشت،ازاين رو اكرامم نمود،و به مردم وا نگذاشت تا مرا خوار كنند،و سپاس خداى را كه با من دوستى ورزيد،درحالى كه از من بى نياز است،و سپاس خداى را كه بر من بردبارى مى كند تا آنجاكه گويى مرا گناهى نيست!
منبع : پایگاه عرفان
