از ديدگاه اسلام عزب ماندن و روى آوردن به رهبانيت و كناره گيرى از مردم به سبب ترك ازدواج مورد نفرت است.
در تفاسير آمده: در زمان رسول خدا برخى از اصحاب به خيال اين كه خود را به قلعه هاى رفيع معنويت برسانند تصيم گرفتند كه دنيا را فرو گذاشته آن را ترك نمايند، و روز و شب خود را به عبادت بگذرانند.
در اين تصميمى كه گرفته شد، بعضى از آنان گفتند: من همه روزها را روزه خواهم گرفت و ديگرى گفت: من همه شب ها را به عبادت تمام خواهم كرد، و بعضى گفتند ما هرگز تن به ازدواج و ارضاء شهوت و تشكيل خانواده نخواهيم داد، چون خبر اين تصميم به پيامبر رسيد آنان را دعوت كرده و در جمع خصوصى شان فرمود:
«انا اعلمكم بالله و اخشاكم له و لكنى اقوم و أنام و اصوم و افطر و اتزوج النساء فمن رغب عن سنتى فليس منى:»
من كه به عظمت حضرت حق و اسماء و صفاتش بيش از شما آگاهم، و بيشتر از شما از او در خشيتم، ولى در شب هم به عبادت برمى خيزم، هم مى خوابم، برخى روزها را روزه گرفته و بعضى ايام را روزه نمى گيرم و با زنان ازدواج مى كنم، پس كسى كه از سنت من روى گردان شود از من نيست.
منبع : پایگاه عرفان
