از مطالب بسيار مهم كتاب خدا قرآن مجيد كه در آيات گوناگون و متفاوتى ذكر شده نطفه انسان است.
به راستى شگفت انگيز است و حيرت زا، عقل همه دانشمندان را سرگردان ساخته است، در نطفه يا به تعبير قرآن منى ذرات بسيار ريزى كه با چشم ديده نمى شود، و فقط زير ميكروسكوب بايد ديد شناور است، اين ذرات در نطفه مرد به شكل نوزاد قورباغه است و تقريباً شبيه زالوى كوچك با سرى بزرگ و دمى باريك «اسپرماتوزوئيد» و در نطفه زن مدوّر است، پس از انتقال نطفه مرد به رحم زن ذرات زالو مانند نطفه مرد به طرف همان ذره مدور نطفه زن «اوول» هجوم آورده او را احاطه مى كنند، مانند عاشق بى قرارى بر گرد معشوق مى چرخند.
تا يك يار و يا بيشتر دارد كه مى شوند، آنگاه هر يك از آن ذرات يك بچه مى شود، بنابراين به تعداد آنها زن به يك يا دو يا بيشتر حامله مى گردد، به محض ورود جرثومه مرد در جرثومه زن فوراً دايره آن به هم آمده و دم آن زالو را قطع مى كند و شروع به فعاليت و رشد مى نمايد تا نه ماهه شده و چون ماه شب چهارده از افق رحم طلوع كند.
دانشمندان متخصص اين رشته براى اينكه خردى اين ذره را به ما بفهمانند گفته اند: اگر نطفه هائى كه تمام انسان هاى موجود روى زمين از آنها به وجود آمده اند يك جا جمع كنيم يك انگشتانه خياطى را پر نخواهد كرد!!
فكر كنيد تمام موجودات زنده ذره بينى نطفه مرد و زن از هنگام به وجود آمدن تا امروز كه اين سطور را مى خوانيد و از امروز تا انقراض اين نوع در پهنه زمين چه تعداد مى شود، قطعاً حسابگران جهان از محاسبه و شمارش آن ناتوان و عاجزند و اين پروردگار عالم خالق اين ذرات است كه شماره آنها و حجم و وزن و همه حركاتشان و اين كه كدام از آنها در رحم مادر طفل مى شود مى داند!!
منبع : پایگاه عرفان
