ار خدايا!تنها تو را منزّه مى دارم و سپاس و ستايش مى گويم، كيست كه قدر تو را بشناسد و از مقام تو نترسد؟ و كيست كه بداند تو كسيتى آنگاه از تو نهراسد؟با قدرت خود پراكنده را الفت بخشيدى و با مهربانيت سپيده دم را شكافتى و با كرمت تاريكيهاى شب را روشن نمودى،و آبهاى شيرين و شور را از دل سنگهاى سخت و خارا جارى كردى و از ابرهاى گران بارانى فراوان فرو ريختى و خورشيد و ماه را براى مردمان چراغى فروزان قرار دادى،بى آنكه در آنچه آغازگر پيدايشش بودى دچار خستگى و ناتوانى و چاره جويى شوى اى آن كه در عزت و بقا يگانه است و بندگانش را به مرگ و فنا مقهور خود ساخته است،درود فرست بر محمّد و خاندان پرهيزگارش و نداى مرا بشنو، و دعايم را اجابت گو،و به فضل خود آرزو و اميدم را محققّ فرما،اى بهترين كسى كه براى برطرف ساختن هر بدحالى خوانده و براى هر سختى و آسانى آرزو شدى،نيازم را به پيشگاه تو فرود آوردم،پس از موهبتهاى بلندپاينه خود نااميدانه ردّم مكن اى بزرگوار،اى بزرگوار،اى بزرگوار،به رحمتت اى مهربان ترين مهربانان،و درود خدا بر بهترين آفريده اش محمّد و اهل بيت .
منبع : پایگاه عرفان
