اين صفت به تنهائى به قرآن اطلاق نشده، بلكه مركب و به صورت كتاب مبين، قرآن مبين و نورمبين آمده است، و به هر حال يكى از صفات قرآن ميباشد، و در برگيرينده اين مطلب است كه قرآن كتابى روشن و آشكار است، و انسان ميتواند به آسانى از رهنمودهاى آن استفاده كند، و به راحتى خود را در مسير هدايت قرآن قرار دهد.
تِلْكَ آياتُ الْكِتابِ وَ قُرْآنٍ مُبِينٍ
اين [آيات بلندمرتبه ] آيات كتاب الهى و آيات قرآنِ روشنگر [با عظمت ] است.
اين دو آيه را با هم مقايسه كنيد و ببينيد چگونه دو كلمه قرآن و كتاب در اين آيات جاى خود را به يكديگر دادهاند. و شكل جملهبندى يكسان است، ضمنا در اين دو آيه و چند آيه ديگر صفت «مبين» مانند موصوف خود به صورت نكره آمده ولى در آيات ديگر اين تركيب به صورت معرفه ذكر شده است، به عنوان نمونه:
وَ الْكِتابِ الْمُبِينِ (2) إِنَّا أَنْزَلْناهُ فِي لَيْلَةٍ مُبارَكَةٍ (3)
سوگند به [اين ] كتاب روشنگر؛ به راستى ما آن را در شبى پربركت نازل كرديم.
منبع : پایگاه عرفان
