صفوان بن يحيى از اصحاب و معاشران امام موسى بن جعفر و امام رضا و امام جواد عليهم السلام بود، او نزد امام رضا عليه السلام مرتبه و منزلتى شريف داشت و مقام بلند پايه وكالت از امام رضا و امام جواد عليهما السلام را نسبت به امور دين و دنياى مردم به خود اختصاص داده بود.
او در همه مراحل زندگى مطمئن ترين فرد مردم روزگارش و عابدترين آنان بود و شبانه روز صد و پنجاه ركعت نماز مى خواند.
مقامش در زهد و عبادت، مقام ويژه و خاصّى بود، پايدارى و استقامتش در دين نظير نداشت.
گروه واقفيه مال فراوانى به او پيشنهاد كردند كه از پى آن دست از دينش بردارد و به آنان بپيوندد ولى او نپذيرفت و سلامت دينش را حفظ كرد.
او در امر كسب و تجارت با عبداللَّه بن جندب و على بن نعمان شريك بود، آورده اند كه هر سه نفر در كنار بيت خدا هم پيمان شدند كه هر يك از آنان از دنيا رفت آن كه زنده مانده از جانب آن كه از دنيا رفته همه نمازهايش را بخواند، و روزه هايش را بگيرد و زكات مالش را بپردازد!! آن دو نفر مردند و صفوان شبانه روز صد و پنجاه ركعت نماز براى خود از جانب آن دو بجاى مى آورد و در سال سه ماه روزه مى گرفت، يك ماه براى خودش در ماه رمضان و دو ماه براى دو دوستش و از سوى خود و به نيابت آن دو نفر سه بار زكات مى پرداخت و هر چه را در راه خدا هزينه مى كرد يك بخش براى خود و دو بخش مانند آن را از جانب آن دو به مصرف مى رسانيد.
منبع : پایگاه عرفان
