امام زين العابدين عليه السلام در رساله حقوق مى فرمايد:
«وَأَمَّا حَقُّ وَلَدِكَ فَأنْ تَعْلَمْ أَنَّهُ مِنْكَ وَمُضَافٌ إِلَيْكَ فِى عَاجِلِ الدُّنيَا بِخَيْرِهِ وَشَرِّهِ، وَأَنَّكَ مَسؤولٌ عَمَّا وَلَّيْتَهُ مِنْ حُسْنِ الأَدَبِ وَالدَّلَالَةِ عَلى رَبِّهِ عَزَّوَجَلَّ وَالمَعُونَةِ لَهُ عَلى طَاعَتِهِ فَاعْمَلْ فِى أَمْرِهِ عَمَلَ مَنْ يَعْلَمْ أَنَّهُ مُثَابٌ عَلى الإِحْسَانِ إِلَيْهِ مُعَاقَبٌ عَلَى الإِسَاءَةِ إِلَيْهِ» .
حق فرزندت بر عهده تو اين است كه بدانى او از تو به وجود آمده و در نيك و بد زندگى و خير و شرش وابسته به تو است و آگاه باشى كه در حوزه سرپرستى وى، مسؤول ادب و تربيت سالم او مى باشى و وظيفه دارى كه او را به پروردگارش راهنمايى كنى و در اطاعت از فرمان هاى الهى يارى اش نمايى. لازم است رفتارت در تربيت فرزندت همراه با احساس مسؤوليت باشد، رفتار كسى كه بداند در خوبى تربيت فرزند داراى پاداش است و در بدرفتارى اش نسبت به فرزند سزاوار كيفر و عقاب است.
منبع : پایگاه عرفان
