.jpg "قدرت فراگير در جهان")
منابع :
کتاب : تفسير حكيم جلد یک
نوشته : استاد حسین انصاریان
اسْتَعِينُوا بِاللَّهِ وَ اصْبِرُوا إِنَّ الْأَرْضَ لِلَّهِ يُورِثُها مَنْ يَشاءُ مِنْ عِبادِهِ وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِينَ: «1»
از خدا كمك بخواهيد، و صبر و استقامت پيشه سازيد، بى‌ترديد مالكيت زمين براى خداست، آن را به هر كس از بندگانش بخواهد به ارث مى‌دهد و سرانجام نيك براى پرهيزكاران است.
اگر جامعه و ملتى همه با هم در همه امورشان از حضرت حق كه قدرتى بى‌نهايت و كارگزارى حكيم است يارى و كمك بخواهند، وجود مقدس او درخواستشان را اجابت مى‌كند و به آنان براى به نتيجه رسيدن كارشان يارى مى‌دهد، و اگر در برابر حادثه‌ها چه حادثه‌مالى و چه حادثه اجتماعى و نيز در برابر آزمايشات الهى و هم چنين در عرصه انجام عبادت و خوددارى از گناه صبر و استقامت از خود نشان دهند، به پيروزى و رستگارى قطعى مى‌رسند، و از شكست و ذلت مصون مى‌مانند.
چنين ملتى با همراه داشتن يارى حق، و با صبر و استقامتى كه آنان را چون فولاد آب ديده مى‌كند به مرز قدرت فراگير مى‌رسند و يقيناً مى‌توانند حكومتى جهانى بر اساس فرهنگ الهى برپا كنند.
مصونيت از حرام‌خوارى
فَكُلُوا مِمَّا غَنِمْتُمْ حَلالًا طَيِّباً وَ اتَّقُوا اللَّهَ إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ رَحِيمٌ: «2»
از آنچه بهره و غنيمت به دست مى‌آوريد در حالى كه حلال و پاكيزه است بخوريد، و از خدا پروا كنيد، يقيناً خدا بسيار آمرزنده و مهربان است.
تقواى الهى پس از آن كه با تمرين ترك گناه، و توجه به حضرت حق، و روى‌كرد به قيامت به صورت روحى مقاوم در باطن انسان تحقق پيدا كند، هم‌چون سپر محكم و استوارى براى آدمى خواهد بود كه حملات سهمگين هر حرامى به ويژه حرام‌هاى مالى را كه جاذبه‌هاى شديدى دارد در هم مى‌شكند، و عرصه زندگى و حيات انسان را از ورود اين خطر عظيم و خسارت‌هاى غير قابل جبرانش در مصونيت قرار مى‌دهد.
انسان باتقوا و پرهيزگار كه از سكوى تقوا با چشم دل و ديده‌ى بصيرت خدا را مى‌نگرد، و صحنه‌هاى عظيم قيامت را مشاهده مى‌نمايد، قدرت رفتن به سوى مال حرام را ندارد، و دست پاك و الهى‌اش به سوى لقمه حرام دراز نمى‌شود، و جز به حلال طيب و پاك خدا قناعت نمى‌ورزد.
محبوبيت در پيشگاه خدا
إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَّقِينَ: «3»
بى‌ترديد خدا اهل تقوا را دوست دارد.
عشق و محبت ويژه حق از افق وجود هر انسانى طلوع نمى‌كند، اين كيمياى حيات بخش، و اكسير اعظم را در ظرف وجود هر كسى قرار نمى‌دهند، اين رشته نورانى را به گردن قلب هر انسانى نمى‌اندازند، هر بى‌سر و پائى را در فضاى عشق و محبت نمى‌پذيرند، و هر كسى را چوب انداز در گردونه محبوبيت قرار نمى‌دهند، از شرايط زيبا و پرقيمت ورود به ميدان محبت حق و عرصه محبوبيت حضرت رب داشتن سرمايه بسيار پرسود تقواست، حقيقتى كه عامل جذب محبت او به سوى انسان، و سبب تحقق آن براى آدمى است.
كسى كه محبوب مالك مالكان، و رب ارباب، و منبع غنا و استغنا، و چشمه‌ى كمالات بى‌نهايت، و درياى بى‌پايان كرامت، و ريشه حق و حقيقت، واصل و بنيان خلقت و خلاصه ارحم الراحمين و اكرم الاكرمين گردد، آيا مى‌توان سود و نفعى كه از جانب آن محب به محبوب مى‌رسد به شماره آورد و به محاسبه كشيد؟!
ديوانه كنى هر دو جهانش بخشى
ديوانه تو هر دو جهان را چه كند
به دست آوردن بشارت دنيائى و آخرتى از سوى حق
الَّذِينَ آمَنُوا وَ كانُوا يَتَّقُونَ لَهُمُ الْبُشْرى فِي الْحَياةِ الدُّنْيا وَ فِي الْآخِرَةِ لا تَبْدِيلَ لِكَلِماتِ اللَّهِ ذلِكَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِيمُ: «4»
آنان كه ايمان آوردند، و پيوسته تقوا پيشه كردند، براى آنان در دنيا و آخرت «نسبت به دست يافتن به مقامات و مراتب عالى و بهشت‌هاى جاويدان و خوشنودى حق مژده و بشارت است» براى حقايق الهيه و خواسته‌هاى ربانيه تغييرى نيست، اين است آن رستگارى بزرگ.
براى پرهيزكاران بنابر آيات قرآن مجيد و روايات و معارف الهيه از جانب خدا به وسيله الهام يا رؤياى صادقه مژده‌ى بشارت است كه به دنبال تقوا اين سرمايه عظيم معنوى به درجات و كمالات رفيعه در دنيا مى‌رسند، چنان كه به حضرت يوسف آن پاكدامن بى‌نظير و متقى بى‌بديل مقامات و مراتب آينده‌اش را در خواب نشان دادند، و منازل و درجات اهل تقوا را به وسيله وحى و زبان پيامبران و امامان مژده داده‌اند كه بى‌ترديد به آن منازل و درجات در عرصه‌گاه قيامت خواهند رسيد چنان كه در قرآن مجيد آمده:
لِلَّذِينَ اتَّقَوْا عِنْدَ رَبِّهِمْ جَنَّاتٌ تَجْرِي مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدِينَ فِيها وَ أَزْواجٌ مُطَهَّرَةٌ وَ رِضْوانٌ مِنَ اللَّهِ وَ اللَّهُ بَصِيرٌ بِالْعِبادِ: «5»
براى آنان كه تقوا پيشه كردند، نزد پروردگارشان بهشت‌هائى است كه از زير درختانش نهرها جارى است، در آن جاويد و ابدى هستند، و نيز براى آنان همسرانى پاكيزه و خوشنودى و رضايت از سوى خداست و خدا بيناى به بندگان است.
رهائى از دوزخ
ثُمَّ نُنَجِّي الَّذِينَ اتَّقَوْا وَ نَذَرُ الظَّالِمِينَ فِيها جِثِيًّا: «6»
سپس اهل تقوا را نجات مى‌دهيم و ستمگران را در دوزخ در حالى كه براى ابد به زانو در آمده‌اند رها مى‌كنيم.
تقواى اهل تقوا سپر استوارى است كه آنان را گرچه از مسير دوزخ به سوى بهشت حركت كنند از آتش و عذاب حفظ مى‌كند، و نمى‌گذارد نسبت به آتش و شراره و حرارت آن اندك چيزى احساس كنند، ولى آنان كه نخواستند به اين سپر محكم، و مانع مستحكم مسلح شوند و نخواستند در سايه عبادت و طاعت و خدمت به خلق نيروئى معنوى و قوى و گامى استوار پيدا كنند، در قيامت اندك مصونيتى از عذاب نخواهند داشت، و همانطور كه در دنيا به سوى بندگى حق و خدمت به خلق گام برنداشتند، در قيامت نيروى گام برداشتن به سوى بهشت را نخواهند داشت و در دل آتش دوزخ به زانو خواهند آمد.
پی نوشت ها:
______________________________
(1)- اعراف 128.
(2)- انفال 69.
(3)- توبه 7.
(4)- يونس 63- 64.
(5)- آل‌عمران 15.
(6)- مريم 72.
منبع : پایگاه عرفان
