اگر انسان ديوار ساختمان كسى را خراب كند، تاوانش اين است كه آن را دوباره بسازد؛ اگر در تصادف به اتومبيل كسى خسارت وارد كند، بايد ماشين او را درست كند؛ پس چرا گمان مى‌كنيم گمراه كردن مردم عوضى ندارد؟ انسان بايد در رفت و آمدها و معاشرت‌هايش دقت كند و مواظب رفتار و گفتارش باشد تا كسى را از راه راست منحرف نكند. نبايد عامل انحراف مردم بود تا در روزگار پيرى، هنگامى كه خواستيم توبه كنيم، پروردگار نگويد هر كسى را كه گمراه كرده‌اى از گور بيرون بياور و بگو اشتباه كردم تا توبه‌ات را بپذيرم.
منبع : پایگاه عرفان
