حضرت مريم دخترى 17 16 ساله بيش نبود، اما از فرط پاكدامنى قرآن مجيد او را با وصف «أَحْصَنَتْ فَرْجَها» معرفى مى‌كند. وصف ديگر آن حضرت در قرآن «صديقه» است. يعنى ظاهر و باطن اين دختر صدق
محض بود و اين خيلى مهم است كه انسان در تمام حالاتش صادق بوده و ظاهر و باطنش اخلالى نداشته باشد.
وصف ديگرى كه خداوند حضرت را به آن معرفى مى‌كند «قانت» است. يعنى حضرت بنده‌اى بود كه تمام عبادات را در كمال اخلاص و شوق انجام مى‌داد.
از اين رو بود كه ايشان در سنين جوانى كارش به جايى رسيد كه در آن محيط پر فساد گوشش براى شنيدن صداى فرشتگان الهى باز بود:
«إِذْ قالَتِ الْمَلائِكَةُ يا مَرْيَمُ إِنَّ اللَّهَ يُبَشِّرُكِ بِكَلِمَةٍ مِنْهُ اسْمُهُ الْمَسِيحُ عِيسَى ابْنُ مَرْيَمَ وَجِيهاً فِي الدُّنْيا وَ الْآخِرَةِ وَ مِنَ الْمُقَرَّبِينَ».
ياد كنيد زمانى كه فرشتگان گفتند: اى مريم! يقيناً خدا تو را به كلمه‌اى از سوى خود كه نامش مسيح عيسى بن مريم است مژده مى‌دهد كه در دنيا و آخرت داراى مقبوليّت و آبرومندى و از مقربّان است.
اين مقام كمى نيست كه انسان صداى فرشتگان را بشنود. اى كاش، ما نيز بسيارى از صداها را نمى‌شنيديم و در عوض صداى دعوت خدا و انبيا و امامان و صداى خوبان را مى‌شنيديم!
همچنانكه از آيه شريفه بر مى‌آيد حضرت عيسى، عليه السلام، يكى از مقربين است. حال سوال اين است كه آن حضرت چگونه مقرب شد؟ قدر مسلم اين است كه آن حضرت به واسطه قدرت جسمانى يا بدن نيكو از مقربين نشده است، بلكه به سبب به كارگيرى عقل كه او را در برابر حقايق ملكوتى و در برابر خدا و احكام الهى تسليم كرده بود مقرب شده است. و اين درسى است براى ما كه با به كار گرفتن عقل و استفاده از اين ارزش، استعداد بالقوه خود را تبديل به ارزشى بالفعل كنيم. يعنى آن استعداد را تبديل به حقيقت عينى نماييم. اين كار نيز حركتى عقلى و دينى لازم دارد كه همه قادر به انجام آن هستند. البته، با صرف حوصله و ذوق و صبر و شوق.
منبع : پایگاه عرفان
