تأکید مجدد آیت‏الله وحید خراسانی بر برگزاری "دهه غدیر"

 آیت الله العظمی وحید خراسانی صبح امروز در دیدار با مسؤولان نهاد نمایندگی ولی فقیه در دانشگاه ها سخنان مهمی درباره واقعه غدیر بیان کردند و بار دیگر بر لزوم برگزاری "دهه غدیر" تأکید نمودند

 به گزارش خبرگزاری اهل بیت(ع) ـ ابنا ـ حضرت آیت الله العظمی وحید خراسانی با اشاره به سوره انسان که در شب 25ماه ذی الحجه نازل شده است گفتند: «نظام واسرار آیات این سوره از بدو تا ختم برای حکما و علمای طراز اول حیرت آور است و در یک و دو مجلس قابل بیان نیست».

ایشان با بیان سیر تکاملی خلقت انسان اضافه کردند: « اگر یک نفر به ما احسان کند هر زمان او را می بینیم احترامش می کنیم پس چطور خداوندی را که وجودمان از اوست و این همه نعمت به ما داده است را فراموش می کنیم؟ خداوند همه اعضای بدن را به ما داده است پس چرا ما در راه گناه از آنها استفاده می کنیم؟».

ایشان بیان اینکه ایامی که در پیش داریم بسیار مهم است و باید درمساجد کشور از 15 تا 25 این ماه مراسم برپا شود تا اهمیت این ایام برای همه مردم روشن شود.

ایشان درادامه با ماجرایی که حضرت زهرا(س) و علی(ع) و حسنین (علیهم السلام )سه روز بدون افطار و سحری روزه گرفتند و هر روز افطارشان را به سائل می دادند را ذکر کردند و با اشاره به  "انفاق انگشتر توسط حضرت علی(ع) به سائل در حال رکوع نماز" گفتند: «علی(ع) در عین استغراق در خالق، خلق را نیز فراموش نمی کردند. خداوند می خواهد با این آیه نشان بدهد که امام کیست».

ایشان اضافه کردند: «در روز 18 این ماه پیامبر دست علی(ع) را بالا گرفت و گفت من کنت مولاه فهذا علی مولاه و در روز 24 نیزآیه نازل شد که ولی شما خدا و رسولش و آن کسی است که نماز را به پا می دارد و در حال رکوع زکات می دهد می باشد».

بخش های مهم سخنرانی ایشان به شرح زیر است:

ــ در این ماه یک سوره نازل شده که تأمل و تدبر در این سوره برای هرکسی روشن می کند که باید چه کار بکند، سوره ای که نازل شده در 24 همین ماه ذوالحجه، و در شب 25 این ماه، این سوره نازل شد. اسم این سوره، سوره انسان است، اسرار این سوره بهت آور است و در یک مجلس و دو مجلس قابل بیان نیست، اصلا نظام این آیات از بدو تا ختم برای حکما و علمای طراز اول حیرت آور است و هرکس در این مجلس است خوب دقت کند و ببیند آیه از کجا شروع می شود، اولا سوره شروع می شود به هل و این کلمه خودش اسراری دارد .

ــ روزگاری بر همه ما گذشته است که از هیچ یک از ما نام ونشانی نبود، همه شما که در این مجلس هستید برگردید به یکسال قبل چه شد و چه تحولاتی در این یکسال پیدا شد، این چه علم و قدرتی بود که ما را از عدم و جای که شی مذکور نبودیم بوجو آورد انا خلقنا الانسان من نطفه امشاج ، یک مایه از مرد و یک مایه از زن نطفه را آفریدو در این خلقت چه کرد ، باید بگردیم و همین بدنمان وروحمان را ببینیم، بدن از نطفه مذکر و مونث ساخته شده است و روح و ملکوت از عقل و هوا پرداخته شده است ، نقش بندی این انسان آنقدر حیرت آور است که چندین هزار سال است که بزرگان افکار بشر کار می کنند و هنوز اسرار یک تار موی این انسان کشف نشده همین مویی که بر سر همه می روید و هر شاخه ای یک پیاز دارد وآن پیاز در پوست کاشته شده است و این تار مو از آن پیاز می روید و این رنگ مو چه اسراری دارد، یک پرده از اسرار رنگ مو را امام ششم برای جابربن حیان فرمودند و او نیز از آن اکسیر تهیه کرد.

ــ در پوست انسان چه خبر است؟ غده های عرق که در پوست وجود دارند طوری ساخته شده اند که مو همیشه چرب و نرم باشد. یک متفکر سال ها سعی می کند تا متخصص پوست انسان شود، حالا ا دستگاههای دیگر اعصاب و ناطقه و لامسه و... که به مغز می رسد چه غوغایی است، اگر یک دم نور عقل را بگیرند اعلم علما نمی تواند تشخیص بدهد علم با الف نوشته می شود یا عین ، خداوند همه اینها را می فرماید تا هرکس فکر کند چه بود و چه شد و چه خواهد شد .

ــ خداوند همه اینها را به ما داد، و ما در معصیت از آنها استفاده می کنیم و هرشب از ما می گیرد و دوباره صبح به ما می دهد ، اگر یک نفر به ما احسان کند فراموش نمی کنیم و هر زمان او را ببینیم احترامش می کنیم ، چطور ازآن خدایی که این نطفه را خلق کرده غافلیم فتبارک الله احسن الخالقین روز شب می شود و شب روز، و به یاد او نیستیم و آنوقتی هم که نماز می خوانیم از تکبیر نماز تا سلام جای دیگر سیر می کنیم. این سوره (سوره انسان) را فراموش نکنید و هر روز بخوانید تا به یادتان باشد چه بودید ، چه شدید و چه خواهید شد. همانطور که از سال گذشته تا امسال گذشته باقی عمر نیز طی می شود مواظب باشید و خدا را فراموش نکنید.

ــ امام صادق(ع) در لحظات آخر عمرشان گفتند: «شفاعت ما به کسی نمی رسد که نماز را سبک بشمرد، نور آفتاب ولایت به او نخواهد رسید».

ــ این دهه که در پیش است غوغایی است اما مردم غافلند! مفسرین بزگ اهل تسنن درباره نزول سوره انسان در 25 ماه ذوالحجه نوشته اند و من یک قسمت را از کتب آنها نقل می کنم تا هر شیعه و سنی بداند وظیفه اش چیست: حسنین (علیهما السلام) مریض شدند. پیامبر به عیادت آنها رفتند و وقتی دیدند این دو پسر افتاده اند، رو کردند به صدیقه کبری(س) و گفتند: «نذر کنید و برای خدا روزه بگیرید ، خدا حسنین را شفا می دهد». بعد از نذر، حسنین خوب شدند و نوبت وفای به نذر رسید. نذر کردند سه روز روزه بگیرند، این قضیه همین ماه اتفاق افتاد در خانه امیرالمومنین قوتی نبود رفت و سه صاع جو قرض کرد و به خانه آورد، در خانه ای که وقتی بانوی آن خانه به نماز می ایستد تمام عرشیان چشمشان به محراب فاطمه بود، یک صاع جو را فطمه 5 قرص نان پخت و اول افطار سر سفره گذاشت جلوی هریک از اعضای خانواده گذاشت ، همین که سرسفره نشستند صدای در خانه بلند شد انا مسکین من مساکین المدینه امیرالمومنین بلند شد و قرص نان را به مسکین داد و صدیقه کبری و حسنین و فضه روز بعد را بی سحری روزه گرفتند ، غروب شد سر سفره نشستند صاع جوی دیگری امشب صرف بشود ، مقابل هریک یک نان جو بود صدایی از در خانه بلند شد صدای یک یتیم بود ، امیرالمومنین نان خود را به یتیم دادند و همه به ایشان اقتدا کردند ونان هایشان را دادند روز سوم ازصاع آخر 5گرده نان تهیه کردند و سرسفره افطارگذاشتند ، صدایی بلند شد من اسیرم گرسنه ام ، شب سوم اسیر مشرک می آید در خانه و هر5قرص نان را به آن اسیر دادند. روز شد، این روز مهم است که بزرگان اهل سنت نوشته اند، این عظمت مذهب است، عقل مبهوت است ، روز سوم امیرالمومنین دست این دو بچه را گرفت، آمد نزد خاتم الانبیا ، وقتی پیامبر دید دو طفل خردسال سه روز روزه گرفته اند مثل جوجه می لرزیدند ، پیامبر که اگر دنیا تکان بخورد دلش تکان نمی خورد تا این صحنه را دید منقلب شدند وبه خانه زهرا آمد دید زهرا(س) در حال نماز است وقتی سر از سجده برداشت دید چشمان دخترش به گودی نشسته، اما در حال نماز است، رنگ از صورت علی پریده یک دفعه جبرئیل نازل شدوآیه هل اتی را آورد ، این سوره در روز24 و شب25 این ماه نازل شد ه است ، منتهی ما همه هم قاصریم و هم مقصر ، این دهه از 15 تا 25 باید تمام مساجد ایران مجلس باشد و هرشب این قضایا را طرح کنند ، تا مردم بفهمند چه خبر بوده است ، روز 25 آیه مباهله نازل شد.

ــ «ابوذر غفاری» ناقل این مطلب است: مسکینی وارد مسجد پیامبر از مردم درخواست کمک کرد ، کسی به او اعتنا نکرد دست برداشت به سوی آسمان و گفت بارالها به مسجد پیغمبرت آمدم کسی به من اعتنا نکرد، در حال رکوع قطب عالم امکان دستش را دراز کرد ، آمد و انگشتر را از دست بیرون آورد، علی(ع) وقتی به نماز می ایستاد آن چنان روح مستغرق در دربار معرفت می شد که عالم در نظر او محو می شد، در عین حال خدا خواست نشان بدهد که امام کیست. امام کسی است که در عین استغراق در خالق، خلق را در نظر داشته باشد.

ــ در هجدهم این ماه، پیامبر(ص) دست حضرت علی را گرفت و گفت: «من کنت مولاه فهذا علی مولاه». اینست که ما کوتاهی کردیم؛ باید در مملکت در این دهه مجالس برپا شود.