خدا در قرآن مى‌فرمايد:
«ما كُنَّا مُعَذِّبِينَ حَتَّى نَبْعَثَ رَسُولًا»
ما هرگز ملتى را عذاب نخواهيم كرد، مگر اين كه دين خود را توسط رسولان خود به آنها ابلاغ كنيم و آنها گوش ندهند.
اگر دين را ابلاغ نكنيم، ديگر محاكمه نمى‌كنيم و به جهنم نمى‌بريم. فرض كنيد پشت كوه‌هاى هيماليا روستايى است كه راديو، تلويزيون، برق، كتاب، عالم، مبلغ، گوينده و مسلمانى به آنجا نرفته است‌و در آنجا نيز صد نفر زن و مرد زندگى مى‌كنند كه از هيچ دينى خبردار نشده‌اند، نمى‌دانند كه حلال، حرام، كتاب، پيغمبر و امامى هست، خودشان براى خودشان قوانينى را درست كرده‌اند كه مال، ناموس و امنيت‌شان حفظ شود و مدت‌ها در كنار يكديگر راحت زندگى كردند و مردند.
طبق اين آيه شريفه، خدا در قيامت براى اين‌ها دادگاه تشكيل نمى‌دهد كه چرا نماز نخوانديد، روزه نگرفتيد و كار خير نكرديد؟ چون آنها مى‌گويند: خدايا! ما اصلًا از اين حرف‌ها خبر نداشتيم. تو از دل ما خبر دارى، اگر خبردار مى‌شديم، گوش مى‌داديم و عمل مى‌كرديم.
منبع : پایگاه عرفان
