در روايتى، وجود مبارك حضرت موسى بن جعفر، عليه السلام، براى شاگرد مدرسه علمى خود، هشام بن حكم، آثار مثبت و با ارزش عقل را، بيان فرموه‌اند. حضرت بخشى از اين آثار را كه در كتاب خدا نيز آمده يادآور شده و قسمتى از آن آيات را نيز قرائت فرموه‌اند كه از جمله آن‌ها، يكى از آيات سوره مباركه آل عمران است. حضرت درباره اين آيه به هشام بن حكم فرموده‌اند: خداوند عالم در اين آيه چند خواسته از آثار عقل عاقلان عالم را بيان فرموده است. اين عده چون انسان‌هاى عاقلى هستند و عقل كاملى دارند و اين تكامل را نيز از طريق معارف الهى به دست آورده‌اند، خواسته‌هاى با ارزش و با عظمتى از پروردگار عالم دارند. خداوند هم به فضل خود دعاى اين بزرگواران را در طول تاريخ اجابت كرده است. آن‌ها به پيشگاه پرورگار عرضه مى‌دارند:
و الذين يقولون ربنا هب لنا من أزواجنا و ذرياتنا قرة أعين و اجعلنا للمتقين إماما».
از فعل «يقولون» برمى‌آيد كه اين خواسته و دعاى هميشگى عاقلان است و مرتب و پيوسته از پروردگار عزيز عالم درخواست مى‌كنند كه همسران و نسل آن‌ها را همسران و نسلى قرار دهد كه مايه شادى قلب و دلخوشى‌شان، هم در اين دنيا و هم در آخرت، باشد. اين بزرگواران به اين معنا واقف بودند كه زن و فرزند شايسته، زن و فرزند صالح و پاك، از سرمايه‌هاى عظيم پروردگار هستند كه خداوند از باب رحمت خود آن‌ها را به انسان عنايت مى‌كند.
البته، انسانى كه لياقت و شايستگى از خود نشان دهد و قصدش اين باشد كه براى خاطر خدا، براى رسيدن به كرامت، براى نيل به ارزش‌ها، براى خاطر انسانيت، و براى ايجاد دنيايى آرام و آخرتى آباد ازدواج كند، ديگر منظورش از ازدواج فقط پاسخگويى به شهوات نيست، بلكه او به ازدواج به عنوان تجارتى الهى و واقعيتى ملكوتى نظر مى‌كند؛ همان‌طور كه در قرآن مجيد به اين معنا به شكل‌هاى مختلف اشاره شده است.
منبع : پایگاه عرفان
