اين قضيه جدّى را يكى از دوستانم براى من تعريف كرد. گفت: رفيق خيلى خوبى داشتم كه مى‌گفت: مشكلى براى من به وجود آمده است كه نمى‌توانم آن را ريشه‌كن كنم و آن اين است كه وقتى از كنار خرك‌چى‌ها رد مى‌شوم، او به خر خود مى‌گويد: «هش»، اما من هم مى‌ايستم. او دوباره «نوچ نوچ» مى‌كند كه خرش راه بيافتد، من نيز راه مى‌افتم. چرا چنين حالتى دارم؟ گفتم: برو از مادرت بپرس كه چه چيزى به خورد تو داده است كه تو اين گونه شده‌اى؟
گفت: به سراغ مادرم رفتم، او را قسم دادم، مادرم گفت: زمانى كه شير مرا مى‌خوردى، شير من خشك شد. همسايه‌اى داشتيم كه چند الاغ داشت، ما شير خر را مى‌گرفتيم و به خورد تو مى‌داديم. همين باعث شده است كه تو در برابر فرمانى كه به خرها مى‌دهند، عكس العمل نشان بدهى. اين است كه امام صادق عليه السلام مى‌فرمايد: غذا هم روى بدن شما اثر دارد و هم روى روح شما. اين مسأله امروزه ثابت شده است.
منبع : پایگاه عرفان
