اگر از هدايت اين حكيمان براى تغذيه بدن خود و خوراندن به ديگران استفاده كنند، ريشه فقر كنده مى‌شود و در خوردن حلال و پاك، بدن پاك به وجود مى‌آيد و پرونده غصب، رشوه، اختلاس، دزدى و ناامنى‌هايى كه مردم نسبت به اموال خود دارند، بسته مى‌شود.
نسبت به نواحى ديگر نيز همين طور است؛ وقتى عقل با هدايت اين حكيمان تغذيه شود، همه اهل معرفت مى‌شوند. وقتى قلب تغذيه شود، همه اهل نيت پاك مى‌شوند. وقتى نفس تغذيه شود، همه با تقوا مى‌شوند. اگر چنين جريانى در مملكتى اتفاق بيافتد، آن كشور نمونه‌اى از بهشت پروردگار خواهد شد.
«كَشَجَرَةٍ طَيِّبَةٍ أَصْلُها ثابِتٌ»
ريشه اين درخت، خداست. خداوند متعال اين درخت را تغذيه مى‌كند؛ يعنى آب و املاح اين درخت مستقيماً به وسيله پروردگار عالم تأمين مى‌شود و اين تغذيه از پاك‌ترين تغذيه‌ها است كه شجره را شجره طيبه مى‌گويد.
«وَ فَرْعُها فِي السَّماءِ»
تنه اين درخت، همه هستى را فراگرفته است كه خود اين نيازمند به بحث مفصلى دارد كه چگونه تنه اين درخت همه هستى را گرفته است؟ آسمان‌ها، زمين و حتى قيامت، بهشت، خورشيد، ماه و ستارگان، همه از نظر خلقتى با اين حكيمان در ارتباط هستند؛ يعنى خدا هر ناحيه‌اى از اين عالم را از مايه نورى يكى از اين بزرگواران ظهور داده است. لذا پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله مى‌فرمايد:
«اول ما خلق اللّه نورى» از همان نور، همه عالم به تدريج ظهور كرده است.
2- رسولان ابلاغ كننده
امام سجاد عليه السلام در ادامه مى‌فرمايند:
«شجرة النبوة و موضع الرسالة» «1» پيام‌هاى پروردگار فقط در اين جايگاه براى همه انسان‌ها قابليت ظهور داشته است.
اينان منابع ظهور پيام‌هاى پروردگار هستند؛ يعنى از خدا تحويل مى‌گيرند و به خلق خدا ابلاغ مى‌كنند. البته در گرفتن و ابلاغ معصوم هستند؛ يعنى يك روى آنها براى گرفتن رسالات حق به طرف پروردگار است و روى ديگر به طرف مردم براى ابلاغ رسالات پروردگار به مخلوق. يعنى اين‌ها در گرفتن و رساندن پيام‌ها واسطه كامل بين پروردگارند.
به قدرى اين كار ارزش دارد كه پروردگار عالم در قرآن، پرداخت اجر اين كار را فقط به خودش متوقف كرده است:
«إِنْ أَجْرِيَ إِلَّا عَلَى اللَّهِ»
يعنى تا اين حد اين پيام‌ها در گرفتن و ابلاغ ارزش دارد كه اگر تمام عالم جمع شوند، تا به اين گيرندگان و دهندگان پيام الهى پاداش بدهند، نمى‌توانند.
3- محل نزول ملائكه
بعد مى‌فرمايد: اين حكيمان محل رفت و آمد ملائكه هستند:
«و مختلف الملائكة»
خيلى عجيب است كه در اين زمينه زمين به آسمان مى‌بالد، نه آسمان به زمين؛ يعنى اين بزرگواران درجايگاهى قرار دارند كه فرشتگان پروردگار، چه در امر معنا و چه در امر ظاهر، خادمان آنها هستند.
اينان چه كسانى هستند كه واسطه نزول ملائكه به جانب زمين هستند؟ يعنى به جاى اين كه اينان صعود كنند، آن قدر در اوج صعود هستند كه فرشتگان بايد نزول كنند تا به اين بزرگواران برسند و از طريق اينان صعود كنند.
خيلى حرف است كه جبرئيل در شب معراج، در آن مقام خاص متوقف شد و پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله به او گفت: چرا ادامه نمى‌دهى؟ به پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله عرض كرد:
به اندازه ذره‌اى جلوتر بيايم، مى‌سوزم و نابود مى‌شوم. اين مقام ديگر جاى ما فرشتگان نيست.
مقام ايشان چه حد است كه بايد در زمين زندگى كنند، اما آسمانيان براى تعظيم به ايشان زمين بيايند؟ قبر ايشان بايد در زمين باشد، آسمانيان براى زيارت قبرشان به زمين بيايند و به فرموده امام صادق عليه السلام: هر شب هفتاد هزار فرشته به زيارت قبرشان مى‌آيند و تا قيامت نوبت آنان نشود.
منبع : پایگاه عرفان
